háskúlan, Fróðskaparsetrið í 1965. Millum mongu arbeiði hansara er kortlegging av Føroyum eitt tað mest týðandi. Hetta arbeiði varð gjørt saman við lærumeistara hansara á lærda háskúlanum í Danmark, Arne
bók síni, dregur kristnitrúnna hjá Ólavi fram. Bókin, sum ber undirheitið »ein Guðs maður,« snýr seg mest sum bert um ta síðuna av lívi hansara, og restina av manninum síggja vit at kalla einki til. Ivaleyst
kstur. Vit síggja ikki reytt, um ágrýtni og fyritaksemi lønar seg og gevur pengar. Pengarnir gera mest nyttu í umferð úti í samfelagnum, heldur enn í landskassanum. Fyritaksemi, nýhugsan, ágrýtni og áræði
bora hol millum Sandoynna og Suðuroynna fyrst. Ja, hví ikki?! Suðuroyggin er longst burtur og tískil mest hótt. Òmøguligt? Bara í hugaheiminum, ikki í verki. Hugsið tykkum psykologiska týdningin av eini slíkari
føroyskir ráðgevarar gera Eysturoyartunnilin og Sandoyartunnilin, verður hildin, so tunlarnir skapa sum mest av samfelagsligum og vinnuligum gagni í Føroyum. Á heimasíðuni www.industry.fo hjá Vinnuhúsinum er
landsins áhugamál í tøttum sam- og viðskiftum við grannalond og onnur. Óneyðugt at siga eru málfakini mest umráðandi í hesum viðfangi. Tí er tað málslig, handilslig og mentanarlig útarming og við tíðini sjálvmorð [...] aftur á ta kós, hon hevur havt, áðrenn hetta ólagið kom í. Øll framtíðin í Evropa búskaparliga hongur mest á herunum á teimum uml. 100 mió av týskt talandi fólkum mitt í meginlandinum. Tað er óamannaverk at
Lakjuni torir kanska tað. Javnaðarmenninir tordu tað ikki, ei heldur tjóðveldismenninir, ið hugsaðu mest um sín egna eingjargarð. Suðuroyggin hevur brúk fyri einum landstýrismanni úr norði, sum sær alt við
gagna lág- og miðalløntum arbeiðarum og øðrum lágløntum, pensjónistum, lesandi v.m., ið sjálvsagt hava mest brúk fyri fíggjarligum lættum/skattalættum frá almennari síðu.
eftirskúlanum eina positiva viðgerð. Tess meira undrunarsamt er tað, at mentamálaráðharrin longu nú mest sum ger greitt, at eftirskúlin ikki kemur á fíggjarlógina. Her er okkurt í logikkinum sum haltar
mugu minnast til, at tær mongu atkvøðurnar, sum Tjóðveldi fær, eru atkvøðurnar hjá nøkrum av teimum mest broytingarhugaðu fólkunum í landinum. Endamálið hjá teimum, sum velja Tjóðveldi, er ikki at gera Tjóðveldi
