ikki er stikað av ímillum arbeiði og frítíð. Kortini fekk hann fimm góð ár sum pensiónistur, og sum Viderø prestur skrivar í bókini „Frá landi á fyrsta sinni“: „Nú er hann farin – men tað er lívsins gongd

teimum fólkavaldu, so standa teir sum drangar í brimi, ið hvussu er fram til næsta dóm fólksins. Viderø prestur tosar í Eysturoyar Saga við ein eldri mann á Glyvrum. Tiltikin sterkur, eitt jarn til arbeiðis [...] Fríðrikur úr skriftini. Men tað beit onki á glyvramanninum, sum endaði í Føgrulíð og sum sambært Viderø gevur Símuni á Skarði hitt besta skoðsmálið. Ein søga um dráttin ímillum íhald og framsøkn. Um støðuga

myndini. Nøkur viðareiðisfólk standa á bakkanum og hyggja. Onkur kikar og øll vóna. Tey eru Alen Viderø í Miðstovuni, Jógvan Heinesen, Eysturi á Grømma, Óluva við einum barni, Janus og Hans Pauli Nybo

fingu tíggjar synir: Magnus í 1952, Gunnar í 1956, og Regin í 1960. Magnus er giftur við Birgitte, f. Viderø, av Viðareiði, og Gunnar er giftur við Berit, f. Wolles Jensen, úr Havn, teir báðir búgva í Havn

tríggjar synir: Magnus í 1952, Gunnar í 1956, og Regin í 1960. Magnus er giftur við Birgitte, f. Viderø, av Viðareiði, og Gunnar er giftur við Berit, f. Wolles Jensen, úr Havn, teir báðir búgva í Havn

manna fimmmanna nevndina, eru: Hávarður Enni, Bogi Andreasen, Kári Sørensen, Birgir Enni og Mikael Viderø, siga fyrireikararnir. Tiltakið verður um vikuskiftið í Tórsgøtu í Havn. Stigtakararnir siga seg

limir, fýra limir eru úr kommunalu umsitingini, teir eru Boði Haraldsson, býarverkrøðingur, Mikael Viderø, býararkitektur, Heri Olsen, roknskaparleiðari, Michael Jacobæus, landskapsarkitektur. Tey trý politisku

Ásbjørn er sonur Birgitte, vanliga nevnd Birta, og Niels Johannes Viderø av Viðareiði, og Daisy er dóttir til Petru, fødd Hansen av Norðoyri, og Hans Mellemgaard úr Svínoy. Ásbjørn er føddur og uppvaksin

Norðberg, 
Marit Í Garði Olafsdóttir, 
Marit Pedersen, 
Marita Joensen,
 Meinhard St John, 
Mike Viderø,
 Miriam Solmunde,
 Naja Ritter, 
Oda Ellingsgaard, Oda Strøm, 
Olga Fríðunn Olsen, 
Ottar Schrøter

fyrsti fólkafundurin hildin í 1894, og tað er songhljómur í bygdarmálinum á Sandi, skrivar Chr. Osvald Viderø í Sands Saga. Bygdin er full av sermerktum fólki. Tað listarliga lá fram undir. Lendið var góður