Tá okkara landspolitikarar ikki megna at leiða og stýra landinum, við eitt nú at seta í verk nýskipanir av ymiskum slag og fáa avlop á fíggjarlógini í bestu tíðum, ja so royna teir seg nú sum veruliga

fyrigeving, virðing fyri medmenniskjanum, samhaldsfesti og samanhaldi heldur enn sundurlyndi og klandur. Sjálvur fell hann fyri gomlu læruni, har revsing, mannahatur og harðskapur var mentanin. Men læra

lovaði samgongan føroyingum føroyskt fullveldi. Men tað, sum kom burturúr, var ógvusligt innanhýsis klandur. Anfinn Kallberg hevur óteljandi ferðir trinið fram og lovað føroyingum suverenitet, men fyri viku

sær sjálvum líkt - at tveita "flimmur" út. Hann roynir at billa okkum inn, at hetta bert er eitt klandur ímillum løgmann og Tórbjørn. At báðir eru líka góðir um tað. Hóast vanliga fatanin annars er, at

árum síðani. Eitt sindur løgið kortini at hesi tølini skulu fara upp, samstundis sum tað er blivið klandur millum flokkarnar báðar um skattalættapolitikkin, og eingin teirra hevur tað serliga frammalaga

kanska ómedvitað - brúktar tær snildir, sum hava tað latínska heitið divide et impera, t.e. »fá klandur í og hav valdið«. Reiðarin sum kongur Um vit nú spyrja, hvat er tann djúpara orsøkin til hesa valdsstøðu

Tað vil vera sera mannminkandi fyri Føroyingar, um tað eydnast Tjóðveldisleiðsluni at úflyta klandur til Danmarkar. Tað er uppá tíðina, at Tjóðveldisleiðslan gerst meira semjusøkjandi og tekur undir við

gongdini. Serliga spennandi verður, hvussu nýggju andlitini fara at roynast. Vónandi kunnu hesi leggja klandur og øvundsjúkuna á hillina og heldur nýta arbeiðsorkuna til veruligt politiskt arbeiði. Vagnur Mi

grava skotgravir má fáa ein enda, so vit kunnu hugsavna okkum um veruligan politikk. Duga at leggja klandur og stríð til viks. Satt at siga eri eg bangin fyri, at núverandi andstøða er langt frá semjunum. [...] verið ein stór fyrimynd fyri onnur. Tit hava altíð viljað loysnir, heldur enn at dyrka stríð og klandur. Samstundis hevur Havnar Arbeiðarafelag dugað at fylgt við tíðini og endurnýggjað seg. Tað er gott

um eina sakliga debatt, har argument og upplýsing vóru í hásæti, heldur enn smápolitiskt kegl og klandur. Nógv av fundarfólkinum tók eisini orðið og nýtti høvi at seta spurningar og føra fram síni sjónarmið