Hetta er aðru ferð í 14 dagar, at eg setist at skriva minningarorð. Enn ein av mínum góðu vinum er farin um sýn til eitt gott stað at vera. Eftir at hava stríðst við sjúku og versnandi heilsu seinastu
Tað var við stórari sorg at tað frættist, at Álvur, hóast høgan aldur ikki var millum okkum longur. Hendan dagin kom tann stóra kvirran, tá sálin fór yvir um fjallatromina og inn í ævinleikan. Hetta h
Vit, “Class of ‘99”, gingu í fólkaskúla á Tvøroyri í árunum 1989-1999, og høvdu vit ta stóru gleði av at hava Álv Enni sum lærara í føroyskum øll 10 árini, vit gingu í skúla. Eisini høvdu vit Álv
*føddur 25. februar 1921 – deyður 28. februar 2014 Gotfred var borin í heim á Ryggi í Miðvági, sonur Onnu Elisabeth og Heina Joensen. Hann var giftur Dusinu f. Petersen í Sandavági og fingu tey 3 syn
Eg var farin til arbeiðis á skrivstovuni á lærda háskúlanum í Álborg hendan mánamorgun, sum so mangan áður. Alt var tó ikki sum vanligt. Eg var júst afturkomin úr Føroyum, har Beinta - ein góður vinur
góðar 100 metrar uttanfyri húsini hjá ogum á Tvørabakka. Tungt er umleið 46 ár seinni, at skriva minningarorð um mín kæra barndómsvin,Virgar, sum andaðist sjálvan nýggjársdag, aftaná eina langa og møðsama
Ingi var tann, ið tordi alt og segði alt uttan at leggja fingrarnar ímillum! Hann hevði ein harðan tóna í almenna politiska kjakinum. Óansæð harða tónan, var hann samstundis eitt elskandi menniskja. I
Havi sóknast eftir honum í heyst, vit høvdu samband av og á - alt lívið. Og so frættist tað, at Herman brádliga var farin. So harmiligt. Og hvat nú - ? Jú, uttan orð ert tú í huganum aftur í tí størru
Dátt vóru boðini eg fekk eitt mánakvøld fyrst í novembur. Mín besti vinur síðan barnaárini og javnaldur brádliga var farin. Eg kom at kenna Herman, tá eg sum smádrongur plagdi at koma til Nordepils at
Eirikur var føddur 24. august í 1962 og var sonur Annu Katrinu og Kára Reynheim. Tað fyrsta eg minnist til Eirik, var at hann var HB'ari um ein háls og plagdi at vera í Gundadali og hyggja, tá HB spæl
