ongir rithøvdundar, sum burturav liva av at gera undirvísingartilfar, og tí kann tað vera ein langur vegur at fáa eina heila bókarrøð út við føroyskum undirvísingartilfari. Kontinuitet Helena vísir á, at tá

gjørt við vegin síðani í 1988, ella í góð 20 ár og hann heldur ikki, at tað er forsvarligt, at ein vegur skal fella í slíka órøkt, sum støðan er í hesum føri, samstundis sum fleiri nýggir vegir verða gjørdir

Nøkur, harímillum eg, góðtaka ikki fyrilestrarhaldarar, ið hugmóðiga boða tær frá, at tað er mín vegur, ella alfaravegur. Teir, og teirra jabørn, halda univeritetið vera eitt reiðskapsfak í stil við tað

sínum bilum. Sum er síggja vit at arbeiðsloysið í Suðuroynni er hægri enn har vit hava vegir. Ein vegur til Suðuroyar hevði lætt um hjá arbeiðsleysum bileigarum har at arbeitt norðanfjørðs og búð heima

containarahavn, oljuvinnu og líknandi. Har verður ongantíð bústaðarøki - har er for bratt. Síðan eigur vegur at verða gjørdur frá tunnils-munnanum oman fyri núverandi búsetingina og út á Sperm. Stikvegir kunnu

arbeiðsplássunum má tað vera rúmd fyri veruligum pedagogiskum orðaskifti. Hetta er tann neyðugi vegur­in, sum vit mugu ganga, um vit skulu seta nakrar veruligar broytingar í verk.

undir ein átak at savna sær eitt eintak av øllum heimsins bókum. “Har tað er peningur, har er ein vegur”. Tað tykist vera leiðin, sum amerikanski KT-millióningurin Brewster Kahle sum er farin undir hetta [...] – einar 1500 bøkur, sum koma frá bókasøvnum og privatum donorum. Hóast málið er greitt, er langur vegur til at røkka tí: Ein roknar við at tað eru útgivnar 100 milliónir bøkur. Og í dag eru tær fyrstu 500

gjørt avtalu við Búnaðarstovuna um keyp av 92.000. fermetrum av lendi á Glyvursnesi til gróttøku. Vegur verður gjørdur til grótbrotið, sum aftaná er ogn hjá kommununi og tøkt til onnur endamál. Samlaði

– skattmessiga. Um tað skal loysa seg at arbeiða í Føroyum, mugu skattalættar til - her er ongin vegur uttanum; men hvussu ber man seg at frá løgtingsins síðu, at geva skattalættar – uttan at tað rakar

søgd upp aðrasaðni, so tilsamans er framgongdin lítil og ongin. Borgarstjórin heldur, at einasti vegur fram er at táa nøkur føst, almenn størv í Suðuroy. Eitt nú dugur hann ikki at skilja, hví Norðoyggjar