einki angar so væl sum ein nývaskað føroysk trækirkja. Andin er í hesum “viðaspjørrum” – ein Guds ond av fólkinum, sum hevur gingið út og inn undir hesum hválvi. Huglagið var gott og stimbrandi fyri sál
vegin, meðan vit koyrdu varliga framvið. Løtan var ein listalig, skaldakend løta at hava hennara ond kring teg í hesum umhvørvi, har hon livdi til 1948 – inntonkt, lítillátin, gjørdi lítlan háva burtur
pápa 7. okt. Norðlýsið hevur óivað ligið fyri teymi, tí varð róð um borð. Veðrið var gott, og eingin ond rørdist. Ein motorbátur sleipaði Norðlýsið suður úr Borðoyanesi. Við motorbátinum vóru tríggjar kvinnur
et par brudstykker hist og pist, der står som store, grå, grafitti-befængte klodser som minde om en ond tid, en delt by og en grænse i den kolde krig mellem Øst og Vest, hvor en verdenskrig kunne være startet
konkurrence med omverdenen. Hvis disse kvalificerede mennesker undlader at vende tilbage er det en ond cirkel, fordi jo færre der bosætter sig her med nye indfaldsvinkler til den færøske virkelighed, des
ikki helt um hugskotini hjá Svabo, m.a. fyri at betra um føroyska jarðarbrúkið. Svabo virkaði í somu ond sum Holberg sjálvur, ið fekst við nógv ymisk fag, og royndi seg sum alfrøðingur (polyhistor). Svabo
håndfaste, der udspiller sig i visse islandske sagaer – Njals Saga, eksempelvis, hvor de gode dør og de onde ler. Men nok om det. Striden har naturligvis undret mig. Jeg fatter ikke en brik. For jeg har gennem
håndfaste, der udspiller sig i visse islandske sagaer – Njals Saga, eksempelvis, hvor de gode dør og de onde ler. Men nok om det. Striden har naturligvis undret mig. Jeg fatter ikke en brik. For jeg har gennem
fremover ikke kan indgå i et samarbejde, som bygger på helt andre præmisser. Samarbejde er jo ikke af det onde. Jeg er meget glad for Statsministierens formulering om, at vi nu først må se, hvad den færøske befolkning
hondum tað bant teir við bondum íð rukku so víða sum verøldin rann. Og tíðin hon blásti við gandandi ond á lív íð var livað á bø og við strond, ein óskrivað søga, ein orðaleys røða um fólkið her livdi og