minnist hann. Hann tókst við vanligt heimaarbeiði. Umframt gæs, dunnur og høsn, høvdu tey kúgv, ross og seyð; tí fitt av jørð var í húsinum. Teir vóru eisini ánarar í báti saman við øðrum bygdarmonnum. Tomasia

minnist hann. Hann tókst við vanligt heimaarbeiði. Umframt gæs, dunnur og høsn, høvdu tey kúgv, ross og seyð; tí fitt av jørð var í húsinum. Teir vóru eisini ánarar í báti saman við øðrum bygdarmonnum. Tomasia

millumstóru bygdunum í Føroyum. Einastu livikor, ið vóru lagað høvdu verið fyri fólkapensionistar, bóndir, seyð, hundar og onkran hendinga útróðrarmann. Vit hava ikki ráð, hvussu so vit venda tí, at útbyggja allar

til útróðrar, sum einsamallur kundu vera bæði drúgvur og strævin. Lorvíkingar komu viðhvørt at keypa seyð frá Líggjas bónda í Syðrugøtu. Hann kostaði 5 krónur. Og so at leiða seyðin til Lorvíkar. Niðan eftir

sæst standmynd við heiti Karyatidur, vinstrumegin stendur Dahl próstur og myndin av drongi, sum tekur seyð, og høgt uppi á tí stóra vegginum yvirav sæst relieffið av Tróndi gamla – fyrsta skúlapróvtøka í Føroyum

sigur nakað um, at hetta hevur kravt nógv arbeiði eisini. Tá tey ikki áttu jørð, áttu tey heldur ikki seyð. Tey leigaðu kortini fýra gyllin, og hetta gav fýra lomb árliga. Abbin plagdi eisini at laga garðar

eginleikar, ið eru í bygdini alt árið. Tey tosa sum um felagsskapskenslan, ið stendst av samstarvinum um seyð og slakt, er til staðar alt árið. Tey tosa sum um fólk í bygdunum framhaldandi hava beinleiðis ”m

søkja sjógvin. Hann hevur lítlan bát, og plagdi at vera nógv á floti. Hilmar hevur eisini eina trøð og seyð, ið honum dámar væl at fást við, men annars dámar honum væl at práta við fólk. - Eg vóni at fáa betri

eisini ættartalvur hjá seyðinum. Tá menn komu at vitja kundu teir sita ein heilan dag og tosa um seyð. Tað skal sigast, at Óli var ein merkisverdur persónur. Hann hevði sannar skaldagávur. Hann yrkti

Føroyar og til óvitatíðina. Man kennir seg kanska staddan upp í haganum í ferð við at laða torv, reka seyð ella hoyggja. Bæði foreldur, systkin, ja, øll familjan og kenningar fara framvið tí »innara eyganum« í