feitur, at er hann komin á sjógvin, og tað er stilt í veðrinum, sleppur hann vanliga ikki á flog aftur beinanvegin. Men, er lotið ov frískligt, tá fuglurin er komin á sjógvin, er skjótt, at ungin lættir

Ho stendur um fiskikappingina: “Endamálið við fiskidøgunum er, at næmingarnir fáa høvið at troyta sjógvin, sleppa á flot, royna seg á sluppdekki og soleiðis fáa fatan av parti av siglingarsøguni. Talan er

Hvussu kunnu vit menna fleiri nýskapandi og burðardyggar upplivingar á sjónum ella við tilknýti til sjógvin? Og hvussu tryggja vit, at hesar eru burðardyggar og skapa langtíðar virði fyri samfelagið? Hetta

bátahylin á Argjum. - Feska vatnið frá kloakkunum er lættari enn saltvatn, og tá tað kemur út í sjógvin, flýtur tað omaná. Tað søkkur ikki, men kemur beint upp og rekur inn á land ella út frá landi, greiðir

vestarlaga á Bankarygginum, sunnan fyri Føroyabanka. Fleiri sløg av hávi og skøtu gýta egghylkir út í sjógvin, men tað er ikki so vanligt at fáa fatur á teimum. Skapið á hylkjunum er serstakt fyri hvørt fiskaslag [...] ##med3## Serliga lívsringrásin hjá ringhávi, sum byrjar við, at gitin egghylki verða gýtt út í sjógvin. ##med4##

- Eg ætli mær at sigla so leingi, sum beinini bera meg, sigur 72 ára gamli, John F. Haraldsen. Hann hevur verið sjómaður í meira enn 57 ár og hevur upplivað mangt á sjónum. Sum blaðungur umborð á Magn

viðarmaðkurin og rekatræið. Viðarmaðkurin nørist, við at smákelvið frá viðarmaðki verður latið út í sjógvin, har tað rekur, og finnur sær annan við at festa seg á. Eftir at smákelvið hevur funnið sær hóskandi

Hotel Føroyum. Evnið var nýskapan og menningarmøguleikar tí partinum av ferðavinnuni sum hevur við sjógvin at gera ##med2## ##med3## ##med4## ##med5## ##med6## ##med7## ##med8## ##med9## ##med10## ##med11##

So langt aftur Hans Jacob Hermansen minnist, droymdi hann um sjógvin. Pápi hansara var sjómaður. – Eg gekk í hølunum á honum allastaðnis. Teir róðu út við línu, bæði norður og suður, við gørnum um summarið [...] Hoydølum. – Eg fór, tí vinmenninir fóru har, ánaði ikki hvat eg skuldi, eg droymdi bara um at fara á sjógvin. Frá tí hann var 11 ár, sigldi Hans Jacob við deksbátinum hjá beiggja sínum. Teir sigldu leigutúrar [...] teir túrarnar hann ikki fekk gjørt. Hetta var grundarlagið til at blíva sjómaður. Men dreymurin um sjógvin brast, tá Hans Jacob Hermansen fór til sjónarroynd, tá hann tók koyrikort til prutl. Hann var tá

fylgir tí almenna minningarhaldinum. Í brátt farna allahalganna ári kravdi sjólívið og yrki við sjógvin eitt mannalív. Við sorgblídni og virðing nevna vit navn hansara, ið farin er: Hergar Torbjarnarson