Tá ið hann so einaferð kom til hús - sjálvt um góð menniskju royndi at hjálpa - var hann líka nógv deyður sum livandi. Tað bleiv ein vøkunátt hjá Sólborg, og fleiri tímar hjá læknanum, sum tolin royndi at

Tung og óverulig vóru boðini, sum komu, at Eirikur var deyður, einans 58 ára gamal. Eirikur var sonur Lisu og Valdemar Dam úr Kvívík. Valdemar var frá Norðskála og Lisa er úr Kvívík. Tey fingu átta børn

lá fyri framman. Hann var í góðum hondum á lívi og hann er ikki í minni góðum hondum, nú hann er deyður. »Tú var mær ein góður farbróður, Andrias, vit síggjast!« Jústinus Leivsson Eidesgaard

Brádliga bórust boðini um bygdina, Regin hjá Dalla varð deyður. Bert 21 ára gamal. Soleiðis byrjaðu minningarorðini um beiggja okkara, sum doyði í 1977. Aftur í dag standa vit hjálparleys og spyrjandi:

spældi orgul. Tú hevði fyri at siga: "kom og lær teg at spæla orgul, so skalt tú eiga tað, tá abbi er deyður". Eisini hevði tú gott mál, og tú sangst ofta fyri okkum. Eftir samfullum 56 árum á sjónum, legðist

trúboðari boða, hvussu stóran týdning konan hevði fyri heimið. Beint sum tað frættist, at Vilhjálmur var deyður møtti eg eini yngri konu, sum øll barna- og unglingaárini hevði verði næsti granni hansara. Hon helt

foldum frá í ferðsluóhappi. Tað var eins og tíðin stóð still, eg fataði ikki, at tú veruliga var deyður. Ikki fyrr enn seinni um kvøldið, tá eg var suðurkomin frá norðanfjørðs- túri. Og eg stóð við børu

gjørdist okkum ein dapur dagur, tá boðini spurdust, at okkara ærdi rakstrarleiðari Birgir Nónsgjógv var deyður, bert 51 ára gamal. Birgir hevði framúr góðar gávur. Ein handverkari og uppfinnari burturav. Tað

helst ikki kom at liva meira enn ein mánaða, og at hann hevði krabbamein. Tveir tímar seinni var hann deyður. Eg var á veg suður at vitja hann, men náddi tað ikki. Mín einasti beiggi var ikki meira ímillum [...] niðri í býnum, táið hann knappliga gjørdist sjúkur, og varð straks fluttur á sjúkrahúsið, men var deyður innan tveir tímar. Ein skelkandi uppliving fyri familjuna beint undan jólum, har Sofus sjálvur var

mars vórðu uppringd úr Sumba og sagt varð, at pabbaba var deyður. Hann fór frískur í song um kvøldið og longu morgunin eftir var hann deyður. Pabbaba varð føddur í Sumba og har búði hann heila sítt lív [...] eftir einum oyra at geva teimum. Tað fyrsta børnini spurdu um, tá ið tey hoyrdu at abbaba í Sumba var deyður, var um tey nú onga krónu fingu meira, tá ið tey komu til Sumbiar. Pabbaba var so sera góður við