útvið 20 bøkur, til 1961, tá ið Victor doyði. Tvær teirra vóru skaldsøgur hansara “Aðru ferð” og “Nei, lyftið sveik ikki”. Allar hesar bøkur eru nú endurprentaðar, summar fleiri ferðir. Í 1964 kom bókin

nývalda formannin stutt eftir klokkan 08 í morgun, spurdu vit, um vit nú høvdu vakt hann: - Vakt meg? Nei, tað er so eiðasørt. Man missir svøvnin av hesum, sigur hann skemtandi. Viberg er kendur sum skilamaður [...] hann heldur, tað fer at merkja frameftir, at Føroya Fiskimannafelag hevur fingið nýggjan formann. - Nei, tað kann eg einki siga um í løtuni, tí enn er hann so nýggjur. Eg kenni hann ikki til at kunna gera

fiskurin er. Dygdin verður mett eftir, hvussu feitur hann er. Og teir bjóða ikki uppá tunfiskin í tonsum. Nei, prísur verður latin fyri hvønn fisk sær. Men samstundis sum tunfiskurin kastar nógv av sær, er tað

fór ikki av egnum vilja aftur til hús at fáa tær ein bita, gekk leikurin fyri seg niðri í bygdini. Nei, teir dagarnar kom breyðbitin frá ommu ella úr onkrum öðrum húsi, sum vit vóru serliga væl við. Tá

- Nei, tað visti eg ikki. Tað var svarið hjá Anni á Hædd, tá ein av teimum sakkønu undir sjófrágreiðingini spurdi, um leiðarin fyri Tilbúgvingarstovuni visti, at Olshana sjálv kundi pumpa oljuna yvir í

fella seyðirnar, ella bara hefta teir eitt sindur, so teir ikki gjørdust ov ófriðaligir í bátinum. Nei, teir vórðu settir púra leysir niður í bátin. So mikið nógvir í rúminum, at tað var ov trongligt at

gloymskur! Lætt at prógva Í 1998 var talan ikki bara um at skerja 366 mió. krónur av blokkstuðlinum. Nei tá skuldi ALLUR blokkurin vekk, umframt aðrar veitingar frá ríkinum, sum liggja uttanfyri blokkin.

Hvønn skal eg so velja og hví. Eru tað flottu vallyftini, sum fáa meg at velja eitt ávíst valevni? Nei, og tað hevur tað ongantíð verið. Eg trúgvi – vóni í øllum førum – eisini, at soleiðis er tað hjá

í leiðsluni vóna, at hann kortini tekur eitt ár afturat, men sjálvur tykist leikarin ivaleysur. - Nei. Eg gevist nú. Eg havi hugsað um tað fyrr, men hesaferð eri eg heilt vísur. Eg havi egið virki, hús [...] roknaði við, at hann fór at sakna tilveruna í fyrstu deild, nú hann hevur tikið avgerð um at steðga. - Nei. Tað haldi eg ikki. Eg var nógv skaddur í ár, og hesaferð tráðaði eg als ikki á sama hátt sum vant

skot ímóti føroyska málinum, sum Kaj Leo Johannesen, løgmaður og málmaður, einki fekk gjørt við. – Nei, eg hevði ongan kjans at gera nakað við hatta málið. Og tað gjørdi so, at Kári Reynheim fekk rætt,