Óli Jacobsen ------ 1. partur Tey gomlu bløðini eru eitt gull­nám full av søguligum tilfari. Hig­ar­til hevur kortini verið nokk so trupult at leita í hesum bløð­um. Hetta letur seg kortini gera við teimum [...] tíðini á Nesi. Hon umrøður eisini Jørgen og ein son hansara í sambandi við ferðing til Havnar. Anna sigur frá: En Gang, for mange Aar siden, skulde der hentes en Læge fra Thors­havn til Næs. En ung Mand,

Óli Jacobsen ------- FF-blaðið royndi í sínari tíð at festa mest møguligt av fiskimannasøgu á blað. Í 2002 hittu vit Andreas Joensen í Velinum á Eiði. Hann var føddur í Haldórsvík 31/03-1917. Foreldrini [...] hann kundi sleppa við til skips. ”Jú, tú skal sleppa við, um mamma tín vil.” Hann svaraði, at “mamma sigur, at tað er í lagi, at eg skal fara til skips”. Men mamman visti av ongum. Og so ein dagin komu boðini

frem til Nicaragua i Mellem­amerika, hvor han havde en Onkel. [Frants, pápabeiggi Jørgen Frants Jacobsen.] Onklen havde opsyn med en Del Bananplantager samt med hugst af kostbare Træsorter bl.a. Mahogni­træer [...] hann var kokkur. Á hesi ferðini skrivaði hann dagbók. Henda Miðvikan er brot úr hesi dag­bókini, sum sigur eitt sindur um sjólívið tá í tíðini. Frants byrjar at skriva 20. 9 1894 eftir 12 dagar í sjónum .

hann var biðin um at smíða hendan bát. Hans, beiggi mín, var húsa­smiður, hevði lært hjá Nordal Jacobsen, men hann dugdi eisini at smíða bátar. Hann var snøgg­ur maður, og hann smíðaði henda góða bát saman [...] átta­manna­farinum. Teir draga bátin oman, og tað standa fýra menn við bátin. So kemur ein framvið og sigur við teir: »Fara tit í grind.« »Ja,«. Um hann kundi sleppa við. »Nei, vit eru mannaðir«, har stóðu

beiggi Rubekk. Óli Rubeksen, systkinabarn teir báðar. Kendur, sum tann, ið stovn­aði Ruba. Sofus E Jacobsen, sum var motor­passari á bátinum. Hann var seinni motorpassari á »Streymi«. Hetta var so fyrsta [...] endog Ly­k­ønskningstelegram til Chefen Kap­tajn Bay Schmidt. Ekstrablaðið endurgevur Tinga­kross og sigur, at frásøgnin um hetta sjómannabragd man vera grundað á frásøgn hjá skiparanum, har tað ikki við einum

Kommuneskolen, hvortil han jo var kaldet som Lærer. Pensjonatværtinden havde en Kusine, Eva Margrethe Jacobsen, der hjalp hende, og hende blev Fader forlovet med. Inden Aaret var omme fejrede de deres Bryllup [...] den Havnemand”, sum fann grindina, sum vísan er um. Tað vóru jú so nógvir Jógvanir í Havn. Anna sigur, at hann var ein “kendt Thorshavnsk Fisker, Joen Simonsen, alm. kaldet Fløtti”. Tað kundi verið áhugavert

Óli Jacobsen ---- 7. partur Eg fór aftur við Yvonnu í 1948. Hetta var eitt sera gott ár. Fyrst fóru vit til Íslands, men vit fingu kortini ikki so nógv á Suðurlandinum, tað var so sjaskut veður. Eg haldi [...] útnyrðingur í ættini. So tað bleiv siglt víðari. Hetta var í evstu hoyggingartíð. Tá er tað onkur, sum sigur seg kenna hoylukt. Hetta vóru serlig evni, sum summir menn høvdu. So bleiv skipið lagt til og Emil

Óli Jacobsen ---- 9. partur Tá ið skrivað verður um eina slíka hending kemur altíð okkurt afturat frá somu og øðrum keldum. Her kann fyrst nevnast, at keldur eru sum ivast í leiklutinum hjá Esso Søldarfjørð [...] um hesa vanlukku við torv­bátinum, har hann millum annað skrivaði: ”Eingin veit frá einum at siga” sigur gamalt orðatak, og lagt verður aftrat ”Eingin veit frá fleiri at siga, tá ið eingin av teim ber boðini

Óli Jacobsen ---- Í fyrsta partinum varð greitt frá systrunum Malenu og Johannu Jensen, sum komu av Strondum, og sum giftust við tveimum beiggjum í Porkeri, Zacharias og Jákup Bech. Torleif heldur fram [...] Hólinum, tá hitta vit ein gamlan mann, Jóan Petur Villumsen. Hann hevði verið inni hjá okkum, og hann sigur, at nú er mamma deyð. So hetta vóru syrgilig boð at fáa júst komin at húsum. Eg minnist, at vit settu

var bólkað í trý borðrøð. Vit sótu allir í fyrsta raðnum, og tað var sjálvandi við vindeygað. Tað sigur ikki lítið um, at vit vildu vita, hvat hendi uttanfyri. ÁRNI: Tað er í øllum førum eitt tekin um, [...] gloyma? JAN: Árni og Martin Jakobsen, sáli, sótu altíð aftastur í skúlastovuni, meðan eg og Heri Jacobsen sótu beint frammanfyri. Og vit høvdu ofta hug at arga hvønn annan, og áðrenn tú visti av, so var