eina ferð enn. Í Hvalba kom eg fyrstu árini at búgva hjá prestinum Gullak Jacobsen, og síðan hjá Jens Paula Skaalum, mínum ungdómsvini, giftur við trímenningi mínum Astrid Larsen úr Porkeri. Hetta er
keypa kol. Tá ið eg fór eftir torvi plagdi eg við hvørt at hitta býráðsskrivaran Vilhelm Mohr, beiggja Jens Mohr Vilhelm var ikki heilt sum fólk flest. Hann var tá um 70 ára gamal. Men honum dámdi ikki, at
skipi, og hann kundi ikki arbeiða í seks vikur. Eingin var inntøkan. Eina ferð kemur keypmaðurin Jens Olsen á vitjan. Hann vildi tá geva pápa eina 10 krónu, men pápi noktaði at taka ímóti henni, tí hann
vóru einsamallir. Ofta høvdu vit vinir úr grannalagnum inn við okkum. Hetta kundu vera synirnir hjá Jens Mohr ella teir hjá Stinu, fyri kortum umrødd í Hendur ið Sleptu. Vit fingu tevatn við heimabakaðum
Andreas, Janus, Poul Juel, Christian og Armgarð. Síðan var tað Hans Andreas, Dia, á Vertshúsinum og Jens Christian, sum fór til Amerika og kom aftur á gamalsaldri. Hann er umrøddur í røðini Hendur ið Sleptu
Nú ráddi um at fáa sett ein mann umborð á Falkin. Teir høvdu eina lissu í bátinum og gjørdu enda á Jens á Miðjørð, sum var porkeningur. Hann fór upp í rongina, klárur at leypa, komu teir so nær. Tá eydnaðist
kanska eisini at verða gjørt. Næstu ferð: Í komandi parti verður greitt frá Ingu Jacobsen, vermamma Jens av Reyni og Arthur Brend
folkekirken 1940-1945« stendur í bókini »Kirken mellem magterne«, sum er eitt heiðursrit, ið er ognað Jens Holger Schjørring, ið er professari á universitetinum í Århus. Jákup Reinert Hansen sigur við Sosialin
sum var 420 hestar. Grímur Kamban var fyrsta skipið, sum varð bygt gjøgnum Ognarfelagið. Tað vóru Jens Christian Johannesen, stjóri á Fiskasøluni, Johan Dahl, reiðari í Vági, og Leif Waagstein, sakførari
sum larmirokk lagið “Wake Me Up”, Aria kenda lagið “Minnini” umframt lánilagið “Good enough” hjá Jens Marna og ”Time After Time” sum millum onnur Cindy Lauper syngur. Stutt sagt ein stórt bland av nógvum
