Vestmanna. Nú er fuglur at síggja á Vestmanna, sum vit ikki sóu, tá ið eg var drongur. Eitt nú liggur havhestur heilt inn móti flakavirkinum, tú sær skúgv, súlu og havgæs og nógvan ókendan smáfugl. Eisini er
seg hvørju megin við. Seinni var tað meira ógreitt. Sum Pól á Rætt segði einaferð: “Fyrr var tað havhestur og eingilskir trolarar, men nú eru lorvíkingar komnir afturat!” Tað dámdi honum einki. Men konu
skjótt koma á landnyrðingi.? Hann mugu vit nevna: ?Tað kann vera so ymist, sum talar fyri tí: nógvur havhestur í berginum, nógvur mureldur í sjónum; men tað er ikki altíð, mjørkin liggur og kleimist, um hann
høvdu lestur um middagin og eina andakt eftir middagin. Skip sæst einki. Her er nógvur fuglur, mest havhestur. Alt væl. Týsdagur, 24. juni Eg fari nú at leingjast eftir at frætta heimanífrá, tað verður hugnaligt
spurningurin, hvussu vit fingu agn til brosmulínuna, tá ið eingin sild var. Jú, hetta var fuglur, mest havhestur, sum varð skotin, o var sera gott agn. Tað kundi fáast heilt fitt av brosmu inni við land, og tað
