tú ikki hevði sæð í so langa tíð - og tú segði vid meg: ?Eg komi aftur í november til føðingardagin hjá Casper ? tað havi eg lovað og tað ætli eg mær at halda?! Ja so gott mót hevði tú ? líka til tú legði [...] og tá eg so vaknaði um morgunin, og sá at tú vart komin aftur, skundaði eg mær upp til tín ? og so skuldi tað forteljast søgur ? tær fanst tú altíð uppá sjálvur, men spennandi vóru tær. Eftir at hava siglt [...] ommusysti, tá ringdu vit so gott sum hvønn morgun til hvønn annan fyri at siga góðanmorgun ? og var tað nakað tú hevði brúk fyri ella ivaðist í ? ja so ringdi tú altíð til mín. Altíð vart tú so glaður, tá beiggjarnir

tá átti at verið nakað fyri teg?« A. C. Lützen helt tað vera nyttuleyst at søkja, tí tað tók so langa tíð at fáa post til Føroya, at tá mátti starvið langt síðani vera sett. Men hann helt tað kortini [...] fekk hon so leingi hon livdi«. Mamman, Eva Margretha, doyði í 1877. Nevndur eftir abbanum Sama ár, sum henda hending fór fram, var A. C. Evensen føddur hin 6. desember. Hann er uppkallaður eftir abbanum [...] prest, at halda prædiku á føroyskum, sum hann fekk loyvi til árið eftir. Í Skúlablaðnum hjá Føroya Lærarafelag er í desember í 1974 grein eftir Mariu Mikkelsen um A. C. Evensen. Har skrivar hon m. a., »?at

spældu so nógv, at til endans kláraði eg ikki at fylgja við. Eg arbeiddi allan dagin og spældi alla tíðina í langa tíð. Tað var ferð á alla somlu tíðina, tað ljóðaði ofta illa, eg sang falskt, og so bleiv [...] mannagongdina. Dugir tú at spæla gittar, spurdi hann so, og eg segði ja, eitt sindur. Nå, men so var í lagi, eg kundi fáa eitt kamar. Og vit blivu so ótrúliga væl, og tað kom nógv burtur úr av tónleiki [...] funnu nýggjar sangir fram. ? Tá vit komu aftur, var tað so sjálvsagt, at vit fóru at gera ein fløgu, tí vit høvdu spælt so nógv løg hjá okkum sjálvum. So hugsaði eg, at nú var tað liðugt. Men eg hevði bara

hagtølini avdúkað, at hóast vit hava formella javnstøðu, er fram­vegis stórur lønarmunur. Tað kann taka langa tíð at broyta mentan, men sam­bært Gregg Murray, er hesin munur treytaður av okkara lívfrøðiligu evolutión [...] setir ítøkilig spor í heilanum so hvørt barnið veksur upp. Sum hyper sosialar verur umræður at bera seg líka at, sum tey ið eru einum meinlík. Boðskapurin frá Lise Eliot er so­statt, at talan ikki er um [...] Grundarlagið fyri uppgerðini var lut­víst stóra broytingin í materiellu kor­unum, har boð brádliga vóru eftir kvinn­unum á arbeiðsmarknaðinum. Kvinnur skuldu ikki longur bert føða og ansa børnum, men fingu ein

sofan, lá niðri í túninum hjá Adolfi.”, so væl fyri var hann, heilt til hann andaðist. Tað følist sum um, at ein ungur maður er farin í annan heim. Tí hann var so væl fyri og ungdómligur. Okur báðir høvdu [...] høvdu manga góðu løtuna, har tú fortaldi mær søgur um týtt langa liv, sum var av góðum og eisini av ringum. Men mest av tí góða. Tíbetur havi eg tikið nógvar søgur uppá video, sum eru gullverdar at eiga [...] saknur fyri tey og Salomu, nú Adolf er farin, til eitt betri stað. Harrin styrkir tykkum í hesari sváru tíð. Adolf var annars uppvaksin og hevur verið búsitandi í Vági alt lívið og vágsbygd hevur altíð staðið

Fyrstu tíðina komu teir ein dag og skuldu hava alt dagin eftir. Hetta bar so ikki til í longdini. So varð ásett, at bíleggjast skuldu í góðari tíð, so útgerðin kundi vera klár, tá ið brúk var fyri henni. Eitt [...] hoyrdi heima. So var hjá Steingrim at renna til fyrstu telefonina at boða frá. Hetta var hjá handilsmanninum Richardi Mortensen, sum eisini var reiðari fyri trolaran, so boðini komu bæði so og so á rætta stað [...] keypa sær eitt vinarbreyð fyri seks oyru. So var farið út í Árnafjørð á Reyni til ommusystrina Marionnu at eta. Til Áirnar eftir tvøsti Tá ið tíðini var ikki so høgligt at fáa sær døgurðamat sum nú á døgum

onki samband havt við nakran persón í langa tíð, so tey missa dagaskil og áðrenn langt er fráliðið eisini skilið. Hættirnir eru mangir, men alt fleiri leggja seg nú eftir at nýta amboð, sum hava við sær ógvuliga [...] persón ella ? av onkrari orsøk, grundað á mismun ella mannamun, tá ein slík pína verður elvd av ella eftir boðum frá einum alment settum ella einum persóni, sum virkar embætis vegna ella við samtykki ella [...] ella tilvildarlig avleiðing av lógligum revsitiltøkum er ikki umfatað. Endamálið við píning Í okkara tíð er píning serliga eitt politiskt amboð, sum hjálpir valdsharrunum at varðveita eftirlitið og kanska

vegnum, tí har var so gott sum eingin ferðsla. Bussóli kom einar tvær ferðir um dagin. So bardust vit um at hanga afturúr so langt vit orkaðu at renna. Annars var bara skipasmiðjubilurin, og so onkur, sum viltist [...] plagdu at skriva trølla- og spøkilsissøgur. So skuldi pápi gera av, hvør teirra var meira óhugnalig, men hann dømdi altíð so, at báðar vóru góðar hvør á sín hátt, so vit vóru ongantíð heilt nøgd við dómin. [...] sveittaðu og bitu í blýantin. So savnaði hann úrslitini inn og settist at lesa. Hann risti við høvdinum og smíltist, men so reistist hann og segði ?Her er ein góð, og so las hann mína upp. Nú summarsólin

reyðhærdum fólki. So spyrja fólk, hvør er reyðhærdur. Ja, tað eru jú írar, og tað eru skotar, ið eru reyðhærdir. Tað er torført at nerta við hesa hugmynd av, hvussu fólk síggja út so ella so.” -- Sitat: Tað [...] útvarpaðar, vóru útlendskar sendirásir, so sum National Geografic við tallerkennekarum, ísbjarnum og indiánarum als ikki gerandiskostur í føroysku stovunum. So tey forvitnu máttu antin lesa sjálvi ella [...] burtur úr sendingini. Fólk um tað heila land funnu útav, at Hans Holm visti næstan alt, so tað kom meiri enn so fyri, at tey ringdu til hansara og spurdi um ymiskt – eisini á miðjari nátt. Til dømis fullir

gjørdi nógv við tað fyrr. Men, so eldist mann og verður vánaligur til gongu, og so søgdu teir nei, at eg skuldi ikki í bát, sigur gamla kappróðrarkempan flennandi. ? Eg bað teir so bara selja bátin; tað er onki [...] ligið í aftara enda. Eina Ólavsøku minnist hann serliga væl. ? Vit róðu uttanfyri Molan. So segði hann; tá vunnu vit so grúuliga væl. Smyril var eisini við tá. Men tað sum var forferdiliga stuttligt var, at [...] høvdu ikki hetta her við at liggja og títta í tíð og ótíð. Noy, noy, noy, tað bleiv róð ein hampuligur róður allan vegin. Vissi tað stóð bara um síðsta tak, so kundi tað vera, at teir vóru eitt sindur títtari