Fótbóltur
Umframt at vera ein sigur á útivølli móti Southampton, har Manchester United ofta hevur staðið seg illa, so var dysturin sunnudagin eisini upp á fleiri mátar ein hugagóð endurminning hjá Sir Alex Ferguson.
Skotin, sum nýggjarsdag fór um tey 67, hevur við mongu sigrum sínum vunnið sær virðing um allan heim, og á Old Trafford hevur hann mest sum legendustatus.
Men tað var nú nær við, at alt steðgaði, áðrenn hann yvir høvur hevði vunnið nakað sum helst.
Tá Ferguson kom til Manchester United frá Aberdeen, sum hann hevði leitt upp á bæði skotsku og europisku tindarnar, setti hann sær fyri at fremja stóra upprudding í felagnum. Alt ungdómsarbeiðið í felagnum varð umskipað, og hóast áskoðarunum dámdu menn sum Norman Whiteside, Frank Stapleton og Paul McGrath, so vórðu teir tveittir til hús, tí Ferguson vildi broyta hugburðin í hópinum, har barrvitjanirnar vóru dekan ov títtar.
Einasti limurin í sonevnda drykkjuklubbanum, sum yvirlivdi útreinsanina, var Bryan Robson. Snøgt sagt, tí Ferguson ikki kundi síggja burtur frá framúr leikligu dygdunum, sum táverandi liðskiparin á enska landsliðnum hevði.
Áskoðarunum dámdi einki, at fleiri av teirra yndisspælarunum vórðu ofraðir, og teimum dámdi enn minni byrjanina, sum Manchester United fekk upp á kappingarárið 1989/90. Og tá United í triðja umfarið av FA-Cup í januar mánaði tók ímóti Nottingham Forest, hevði hann veruliga knívin á barkanum.
Hóast tað ongan tíð er váttað, so eru tey flestu samd um, at eitt tap í dystinum hevði sent Ferguson úr venjarastólinum, men eitt mál frá blaðunga Mark Robins bjargaði skotanum.
Og so er restin at kalla søga. Manchester United vann FA-Cup í 1990, Europa Cup fyri steypavinnarar í ’91 og síðani kom veruliga gongd á steypasavningina hjá Alex Ferguson, sum higar til hevur vunnið ikki færri enn 30 steyp við felagnum.
