»Um vit siga, at Mecedes selur tíggju Mercedesbilar í Føroyum um árið, so hevði Mercedes aldrin funnið uppá at bygt eina verksmiðju í Føroyum at framleiða hesar tíggju bilarnar.«
Hesum hevur bankastjórin púra rætt í. Tey, ið ráða fyri borgum á Mercedes verksmiðjuni høvdu aldrin í verðini funnið upp á tað.
Men hevði Carl Friedrich Benz – ella onkur av teimum, sum nú ráða fyri borgum í Mercedessamtakinum – frætt, at ein Mercedesforhandlari í Føroyum hevði selt somu vøru í Føroyum fyri tríggjar ferðir prísin, sum sami forhandlari seldi vøruna fyri í Danmark, so hevði hann neyvan sloppið at verið Mercedesforhandlari leingi afturat.
Men sum brúkari ert tú fullkomiliga givin upp fyri skutil mótvegis bankunum. Tú hevur einki at siga, myndugleikarnir siga einki, og tí mást tú bara taka tað fyri góða vøru, sum bankarnir gera og sum bankastjórarnir siga. Tú hevur ikki annan valmøguleika, enn bankarnar, sum í veruleikanum gera neyvt tað sama – tí kunnu vit tosa um bankan heldur enn um bankarnar, tí har er eingin munur.
Tað er eftir øllum at døma í lagi, at BankNordik kann selja somu vøru – hetta vælsignaða bidragið á realkredittlánum, sum bankin selur fyri onnur – so nógv dýrari í Føroyum enn í Danmark.
Sambært bankastjóranum so er tað í lagi. Tí, sum hann sigur, í Danmark hava tey ein realkredittmarknað upp á 2.500 milliardir krónur, meðan okkara heimligi marknaður bara er upp á sjey milliardir.
Og meðan løgmaður og vinnumálaráðharri og øll onnur í politisku skipanini tosa um, hvussu dýrt tað er, og hvussu høg rentan er, so hendir akkurát einki. Løgmaður sigur, at hann ofta hevur sagt við bankarnar, at rentan er ov høg. Tað ger so heldur ongan mun. Og bankastjórarnir siga, at tað loysir seg ikki at stovna føroyskan realkreditt.
Vit mugu altso sláa okkum til tols við, at í Føroyum kostar eitt bústaðarlán nógv meira enn í Danmark, sjálvt um bankin er tann sami.
Vit kunnu so bara vóna, at tey ungu nýútbúnu fólkini kortini vilja flyta til Føroya – har tú skalt gjalda ein Mercedes meira fyri býli, enn í Danmark...
