ODDAGREIN: Ein spurningur um álit

Sosialurin hevur fleiri ferðir tik­ið hetta mál upp – seinast í ok­to­ber, tá vit kundu vísa á, at pen­sjóns­skip­an­in hjá lands­stýr­is­fólk­um eft­ir út­rokn­ing­um pádregur lands­kass­a­­num eina skuld upp á tvær mill­­i­ónir krónur um árið fyri hvørt lands­­stýr­is­fólk – og soleiðis upp í 55,6 mill­­­i­ón­ir krónur fyri hvørt val­skeið.

Tá Føroya valdsmiklasti pol­it­ik­ari segði, at hann ætlaði at fáa mál­ið í ting­ið fyri jól, so er tað eitt stórt pro­blem fyri trúvirðið og ikki minst fyri signalvirðið, at tað kortini ikki eydn­ast.

Talan er um eitt smámál, sum lætt­­liga kann fáast í gjøgnum pol­it­isku skip­an­ina. Málið snýr seg heilt ein­falt um, at landsstýrisfólk í stað­in fyri at fáa tað sum svarar til upp í 125 prosent í pen­sjónsinngjaldi um mán­að­in – eins og onnur fólk skulu fáa 15 pro­sent.

Tað er eyðsæð, at pol­it­ik­ar­ar treyð­ugt vilja frá­siga sær slík rætt­ind­indi. Fleiri løgmenn hava runnið und­an – sum oftast við at seta eina nevnd. Kaj Leo Holm Johannesen út­setti eisini málið við at seta eina nevnd at gera álit, hóast tvey álit longu lógu á borðinum hjá honum framm­an­und­an. Øll mæla tey til at broyta pen­sjóns­skip­ani­na, so hon lík­ist tí, sum vanlig fólk fáa.

Sum skipanin hjá lands­stýr­is­fólk­u­num eru nú, so upptjena tey sær fulla tæn­ast­u­mann­a­pen­sjón eftir at hava sitið átta ár í lands­stýr­i­num. Vanlig fólk skulu brúka 37 ár at upp­tjena tilsvarandi pensjón.

Tænastupensjónirnar eru ein tikk­andi bumba undir lands­kass­a­num – tí talan er um eina ov­ur­honds stóra almenna skuld, sum við lands­stýr­is­mann­a­pen­sjón­u­num veks­ur við 55,6 mill­i­ón­um fyri hvørt val­skeið. Tí er tað í tøkum tíma, at á­byrgd­ar­full­ir pol­iti­k­arar taka sær um reiggj og broyta skipanina.

Hesaferð lovar løgmaður at fáa mál­ið í tingið í janauar ella febr­u­ar.

Tað er ein spurningur álit, at eitt slíkt mál blívur við at draga út. Tað er eisini ein spurningur um trú­virði á alla ta politisku skipanina. Men mest av øllum er talan um sign­al­virði, tá eitt mál sum tekur púra vit­l­eys serrættindi frá politakarum ferð eftir ferð verður drigið út.

Løgmaður hevur nú høvi at vísa í verki tað, sum løgmann undan honum ikki megnaðu.