Talan er um ein skrivligan fyrispurning, har løgtingsmaðurin vil hava landsstýrismannin at greiða løgtinginum frá, nær nýggja atlassið verður givið út, eftir hvørjum málsligum reglum stavsetingin verður, um landsstýrismaðurin kann tryggja, at alment goldna atlassið fer at verða kjølfest í stavseting, sum er í samsvari við fakligu landafrøði-vísindina og fólksligu hugsanina, og í fjórða lagið spyr Bjarni Djurholm, um landsstýrismaðurin kann tryggja, at vanliga latínska alfabetið verður løggilt, soleiðis sum Mentanarnevndin, Løgtingið og Málnevndin í farna valskeiði mæltu til.
Tá fyrra atlassið kom í 1993, elvdi stavsetingin til mikið rumbul, tí høvundarnir nýttu eina heimagjørda stavseting av fleiri landa- og staðanøvnum, sum virkaði sera ørkymlandi fyri fleiri – og sum heldur ikki var gjøgnumførd.
Er tað nakað, sum vit kunnu vera ósamd um, so er tað júst mál og stavseting. Hugsanirnar eru fleiri, men mangan tykist tað so, at onkur tekur sær ávíst vald til tess at fáa eina ávísa linju í stavsetingina, sum ikki er kjølfest í nakrari løggildari málreglu.
Tí verður tað sera áhugavert at frætta, hvørja hugsan mentamálaráðharrin hevur, og um Mentamálaráðið í heila tikið er við í eini slíkari viðgerð sum at gera av, hvørja stavseting vit skulu nýta í einum atlasi.
Í fyrispurninginum vísir Bjarni Djurholm á, at í gamla atlasinum verða nøvn broyt, sum eitt nú Sicilia, sum eitur Sikiloy, um Scillyoyggjarnar, sum eita Sillingaroyggjar, Chile sum Kili og Cape Verde sum Grønhøvdaoyggjar, Bornholm sum Burgundarhólmur o. s. fr. Hann vísir eisini á, at hugtakið hálvoyggj verður til nes.
Hugsanirnar um málið eru sum vera man fleiri. Skulu vit ganga tað puristisku leiðina, har vit gera alt so »føroyskt«, sum tilber – sum so ofta gongur út upp á at beina burtur alt, sum ber brá av at verða danskt? Ella skulu vit lata málið mennast av sær sjálvum?
Hvørgin av hesum leiðum er tann rætta. Tí mugu vit sjálvandi finna gylta millumvegin. Tað at eitt føroyskt orð líkist einum donskum eigur sjálvsagt ikki at gera tað minni føroyskt, tí føroyska og danska málið eru runnin av somu germansku rót. Og um Karl eitur Carl ella Viktor eitur Victor hóttir ikki føroyska málið.
Tað verður í øllum førum áhugavert at frætta, hvørja málsliga linju Nám hevur nýtt, um hon fakliga viðgjørd og grundað. Tilvildin kann sjálvandi ikki ráða eina.
