Jón Joensen
Í Dimmalætting nr. 85 6. mai 2005 hevur Nicolina Jensen Beder hugvekjandi viðmerkingar til ymiskar flaggdagsrøður. Tað er altíð við áhuga undirritaði tekur blaðið í hond, tá ið hendan mentakvinnan tekur til orðanna.
Eg má siga, at eg gjøgnum árini havi verið líka vónsvikin sum Nicolina, at farbróðir Emil Joensen skal verða tagdur, ella gloymdur burtur, tá ið røðast skal um Merkið.
Vit, sum nú eru komin til árs, hava so mangan hoyrt Emil og aðrar útisetar tosa um, hvussu teir tríggir Jens Olivar Lisberg, Janus Øssurson og Emil Joensen í felag gjørdu álvara av, at nú skuldu vit hava eitt føroyskt flagg.
Tann, sum teknaði uppskotið, og setti litirnar saman til Merkið, sum góð 20 ár seinni varð góðkent sum føroyska flaggið, var Emil. Sjálvur gjørdi Emil ongantíð háva burtur úr sær sjálvum, og eg skal ikki á nakran hátt við hesum orðum minka um tann heiður, sum Jens Olivar Lisberg saman við Janusi Øssurson og Emil hevur fult uppibornan.
Fyri nøkrum árum síðan skrivaði Niels Juel Arge, og gav út, bókina um flaggsøguna. Sjálvandi varð bókin keypt, og farið varð undir at lesa, tí søgan um flaggið skuldi standa sum ein minnisvarði til komandi ættarlið.
Og tá ið tað er Niels Juel Arge, sum sigur frá, so vita vit, at tað eru søguligir dýrgripir, sum hann savnaði saman frá tí, at Útvarp Før-oya varð sett á stovn og til hann læt eyguni aftur. Tøkk skal hann hava fyri tey avrikini.
Men tá ið eg var liðugur at lesa flaggsøguna, fann eg ikki Emil nevndan í bókini.
Takk fyri Nicolina, at tú minti okkum á nakrar søguligar veruleikar!
