Veljarafundur
? Tyrvingarpláss til mold og Suðuroyggin sum ein kraftmiðdepil.
Tað skerst ikki burtur, at tey, sum bjóðað seg fram á býráðsvalinum á Tvøroyri týsdagin, sveimaðu víða á veljarafundi í skúlahøllini í Trongisvági hóskvøldið.
Har varð, sum vera mann, nomið við mangt og hvat, frá tí heilt smáa til tað tað heilt stóra.
Men líka lítið hjálpti, tí tað gekk illa at fáa lív í teir áskoðarar, sum høvdu leitað sær á veljarafund hetta kvøldið.
Tað var ikki, fyrrenn onkur spurdi býráðslimir, hvussu gekst við ætlanini at friða Tvøroyri fyri seyð um veturin, at eitt sindur av lívi kom í.
Tvøroyrar Kommuna hevur í fleiri ár havt á skránni at vetrarfriða býin, ein og peningur er settur av til endamálið í fleiri ár. Higartil hevur tað ongantíð eydnast at brúka hendan peningin, tí enn er Tvøroyri ikki vetrarfriðað.
Men tað var skilligt, at hetta er nakað, sum nógvir veljarar hugsa um og í prátinum um vetrarfriðing var einastu ferð á fundinum, at valevnini stóðu fyri eitt sindur lunkaðum skotum.
Men tey fingu so greitt at vita, nakað er gjørt við málið og kemur ikki stígur í, verður ongin seyður at síggja á tvøragøtum næsta vetur.....
Onki val so týdningarmikið sum hetta
Eitt, sum fleiri valevni royndu at sannføra veljaran um, var, at hetta er tað týdningarmesta býráðsvalið á Tvøroyr í eitt mannaminni.
Víst var á, at við árslok 2005, er skuldin hjá kommununi komin niður á 64 milliónir, sum er 1,5 álíkning. Tá ið ringast stóð til fyri eini 10-12 árum síðani, var skuldin 180 milliónir, sum var sjey álíkningar.
Men støðan nú merkir, at býráðið í komandi tíðum fer at fáa nógv meiri pening um hendi at arbeiða við.
Tí hevði tað alstóran týdning at velja býráðslimir, sum vóru førir fyri at umsita hetta økta, fíggjarliga frælsi, vóru tað nógv valevni, sum vístu.
Men uppskotini um, hvat hesin peningurin skuldi brúkast til, trutu ikki: Onkur vildi hava nýggjan bátahyl, ein annar nýggjan keikant, ein umrøddi nýggja svimjihøll, ein triði nýggan fótbóltsvøll. Sambýli til eldri vildi onkur hava og onkur annar, ungdómshús. Og so skuldi vegir breiðkast og asfalterast og alt vatnið skuldi reinsast. Og so var tað eisini okkurt valevni, sum vísti á týdningin av at kommunan altíð hevði grundstykki til fólk at byggja á.
Annars vóru tað fleiri valevni, sum søgdu, at tað einasta rætta er at leggja alla Suðuroynna í eina kommunu.
Hinvegin varð ætlanin hjá landsstýrinum um at flyta heilsuskúlan á Tvøroyri í ein skúladepil í Hovi, ikki so nógv umrødd, sum væntandi var.
Men tey, sum høvdu orðið, vóru ymisk á máli: Onkur tók undir við ætlanini, men onnur vildi ikki hoyra talan um at flyta hann.
