størstu oljufeløgum, Shell og BP nú av álvara vilja fara undir kanningar av varandi orkukeldum so sum sól- og vindorku. Tað hevur leingi verið funnist harðliga at stóru oljufeløgunum, tí tey gera ikki nokk

ljóðar? royk. 6. Jú, hvør ein árstíð, við hvønn sín dám, her minni vakti og streingir rørdi, og vársins sól gjørdist aldri kám, men sál og sinni í hæddir førdi, tá hon sást ferðast um kamb og Stall og náddi

ikki grætur Soleiðis stendur í fyrstu yrkingini í nýggja yrkingasavninum eftir Petur Jensen, Ongin sól er til. Og sum oftast eru yrkingarnar partur av hesari ringrás av mótsetningum og mótsagnum. Her eru [...] men eingin grætur. Her er ein sjúklingur, sum einki feilar. Her er lív, her er ein verð, men eingin sól er til. Hetta kann tykjast dapurskygt. Men tað skaldið sigur, verður sagt við vissu. Yrkingarnar eru [...] navnabroyt-ing. Og tú, ið stendur har við skuldarkenslu, kyssir bøðilin í speglinum farvæl. Eingin sól er til, minst av øllum um dagin. Tað, ið verður sagt, verður kanska ikki beinleiðis avnoktað. Eingin

Gekkinum, kanst tú enntá fáa eitt vikuskifti á einum hotelli í høvuðsstaðnum, ella verða sendur til sól og hita niðri á Miðalhavinum. Jú, nógv er broytt, síðan Nóa fekk boð um at fara út úr Ørkini við familju

Ungi gøtumaðurin, Petur Jensen, fekk heiðurslønina fyri fagrar bókmentir fyri yrkingarsavnið ?Ongin sól er til?. Við hesari heiðurslønini, eins og hinum trimum M.A. Jacobsen heiðurslønunum, fylgdi ein s

hann aðrar leiðir hvat formi og myndamáli viðvíkti. »Stjørnur á tróðurhválv, endaði hann yrkingina »Sól og grúgva«. Bílætið var orginalt, men hóast tað, so høvdu bæði Guttormur í Múla og Nólsoyar Páll kunna

praktisk og vælumtóktar lutir sum kalendarar við mánafasum, nýggjum kometum og meteorstimum og komandi sól- og mánamyrkingum, umframt eina stutta frágreiðing um stjørnustøður so sum Cassiopeia, Orion, Karlsvognin

meðan vit vóru har yviri. Og tá líktist Grønland tí Grønlandi, tú hevði eina mynd av í tínum huga. Sól, grót, grønt í fullum blóma. Vit vóru ikki einsamøll á skúlanum. Liðið frá Qaqortoq (Julianehåb) sunnast [...] lagdur av til hagatúr ? ella »fjeldtur?, sum tað var rópt í skránni. Dagurin var ríkaður við brennandi sól og mýggjabitum. Myndin talar fyri seg. Her var dansað og sungið. Tikið varð saman í rundkoyringini [...] avstað. Nógv nýggj vinabond vóru knýtt og skulu nú standa sina roynd. Men tá ið vit sótu í brennandi sól uttan fyri bíðihøllini í Kangerlussuaq vóru fólk bara móð ? og glað. Glað um, at tað hevði gingist

segði hann. Elskuligi gesturin, mín kaldi arvingi. Tú, sum livdi so stutt og bleiv mær kærari enn sól og máni. Mín kloakkprinsessa, á veg upp í Himmiríki...«

høgu trøini, og har settu vit okkum so at bíða. Himm-alin var longu vorðin eitt sindur gulligur, men sól-strálur vóru ongar enn. Fjøllini lógu kavaklødd og tignarlig í nánd, tey flestu millum 6000 til 8000