Miðflokkinum; helst meiri sum ein roynd at kopiera skitnu metodur Miðfloksins við m.a. at hunddálka samkynd og útlendingar í valstríðnum, eins og Dansk Folkeparti hevur megnað á Flatlondum - nakað sum hevur

kjakevni, tí tað gevur ikki eins nógv stig sum hini fyrru. Ikki tí, at eg meti, at viðurskiftini millum samkynd og samfelagið og vinnulívið ikki skulu viðgerðast, men tá tað hendir, at tey fullkomiliga stjala

ímóti samkyndum, sum t.d. at rópa hágandi og haturfull orð eftir samkyndum, og velja ikki at seta samkynd í starv vegna teirra kynsligu orientering. Hetta er ikki í stríð við bíbilskan tekst, tí tað stendur

flatskatt, foréra ríkidømið fólksins til nøkur fá, samstundis sum man bardist við hond og fót ímóti, at samkynd fingu sjálvsøgd borgararættindi. Hetta vóru flokkar, sum eg ikki ynskti at skipa samgongu við. Men

journalistur, torir at kroysta henda ráðaríka og friðaða snakkiklassa.) Bestemt, hugburðurin til samkynd er tíansbetur broyttur; fyri tað mesta til tað betra. Sjálvur var eg ein teirra, ið byrjaði “stríðið”—so [...] , men: tað er ein ógjørligheit at hava hjúnaband 1 og 2. Endaliga. “Men einki fer av mær sleppa samkynd at giftast”, sutlar Rigmor Dam. Tað er væl møguligt, Rigmor. Hinvegin, Rigmor, tað handlar ikki um

sum eisini er lækni, og 200 rør fram undir, at hesin politikari, sum vil hava Føroyar fríar fyri samkynd, sjálvur er samkyndur og lesur bløð við hálvnaknum monnum. 200 syngur millum annað soleiðis: »Á løgtingi [...] gjørligt, og tað snýr seg ikki um at byggja eitt samfelag út frá persónligum sjónarmiðum. Ósamdir um samkynd Jenis, hví hevur Miðflokkurin ilt við at tolerera tey samkyndu? ? Tann, sum hevur sagt, at mann ikki

gamlar - barnabøkur, og tí fær ein amerikanskur ambassadørur stóra rúmd í Degi og Viku at tosa um samkynd, hóast hann var í landinum í øðrum ørindum. Kanska man kann kalla tað “happening-journalistik”, sum

gamlar - barnabøkur, og tí fær ein amerikanskur ambassadørur stóra rúmd í Degi og Viku at tosa um samkynd, hóast hann var í landinum í øðrum ørindum. Kanska man kann kalla tað “happening-journalistik”, sum

hendan »vemmiliga« lógargreinin, sum fór at føra til, at Føroyar fór at viðurkenna, at summi fólk eru samkynd, hon skuldi sendast har piparið grør. Málið lá í tinginum – og atkvøðast skuldi. Tá atkvøtt varð

at eg mátti gera ein leik um hana. Eg haldi eg vildi skriva hendan leikin, tí sum so nógv onnur samkynd uppvaksin her í landinum, føldi eg at vit mangla fólk at síggja upp til, og vit hava einki samband