Tórshavn, eina dóttur. Hon vigaði 4500 gram og var 52 cm long. 4. september fingu Mette og Leif Berg Jacobsen, Ánirnar, eina dóttur. Hon var 47 cm long og vigaði 2350 gr. Hon eitur Klara Maria. Tann 7 [...] Jákup ein lítlabeiggja. Hann vigaði 3830 gr. og var 55 cm langur. Foreldrini eru Kenneth á Argjaboða og Sigrid Midjord. 24. august fingu Fríða og Dávur Berg, Runavík, ein son. Hann vigaði 3540 gr og var [...] Jacobsen, Klaksvík, ein son. Hann vigaði 4090 gr og var 53 cm langur. 3. september fingu Joan Rosenmejer Mikkelsen og Høgni Bjørgheim Rasmussen, Tórshavn, eina dóttur. Hon var 55 cm long og vigaði 3640

r frá Bo Holmberg. Hann kann venda sær til mín, sigur hon. Ein fyrrverandi lívverji hjá trygdarløgregluni, John Erik Hahne, undrast eisini á, at Anna Lindh ikki hevði lívverju. Hann vísir á, at orðadrátturin [...] Lindh hevði sínar avgjørdu áskoðanir. -Eg helt, at hon hevði lívverju. Tað ivaðist eg ikki í, og eg eri vísur í, at hevði hon havt lívverjum var hon á lívi í dag, sigur John Erik Hahne við svensk bløð [...] at trygdarløgregluni. -Soleiðis sum samfelagið er háttað í dag, er tað greitt, at hon skuldi havt lívverju. Hevði hon havt tað, var einki hent henni, sigur Bo Holmberg. Leiðarin í lívverjudeildini hjá

Jacobsen, Klaksvík, eina dóttur. Hon var 57 cm long og vigaði 4800 gr. 6. januar fingu Annika og Leif Høj, Saltangará, eina dóttur. Hon var 56 cm long og vigaði 3900 gr. Hon eitur Rebekka. [...] Runa-Preeti Sivertsen og Ólavur Waag Høgnesen, Klaksvík, ein son. Hann var 52 cm langur og vigaði 3600 gr. 29. desember fingu Halla og Hans Jákup Hansen, Argjum, tvíburar, tveir dreingir. Annar var 49 cm [...] Johannesen og Signar Strøm, Trongisvági, ein son. Hann var 55 cm langur og vigaði 3740 gr. 1. januar fingu Maria Ryggshamar og Jesper Olesen, Fuglafirði, ein son. Hann var 54 cm langur og vigaði 4050 gr. 2. januar

Havnar at tæna. Í tveimum umførum arbeitti hon í Føroyingahavnini í Grønlandi. Seinri arbeiddi hon eisini hjá tannlækna og í barnagarði. Í mong ár hevur hon havt vaskiarbeiði, men hennara høvuðsyrki hevur [...] fyrifallandi arbeiði, áðrenn hann sum 18 ára gamal fór í læru hjá Føroya Sparikassa. Har røkti hann í mong ár álitisstørv sum kassameistari og marknaðarleiðari. Í hesum høpi hevur hann verið ein hollur stuðul [...] handil, og starvast hon í dag í Dadduni. Per er uppvaksin í Norðragøtu og er yngstur av 13 syskjum. Foreldrini vóru Sunnuvá og Eliesar Jacobsen. Eftir realskúlan fór Per til Havnar, har hann hevði nøkur fy

ímillum at eg var inni á gólvinum, segði hon altíð: »Tú ert til, og nú væntaði hon ikki, at hon fór at síggja meg aftur, og tá hon hevði sagt hetta, so flenti hon og spurdi meg um eg visti nøkur tíðindir [...] Pauli og Katrina. Katrina var ógvuliga góð við bygdina. Hon fór burtur at tæna til Kunoyar í húsinum Árnastovu, har var hon í nøkur ár. Síðani kom hon aftur til Haraldssunds. Katrina fór eisini á háskúla [...] við at batna. Jú hon sat ofta við kortum í hondini og legði kabal. Eg minnist oftani at Karl Klettskarð, sáli, var inni hjá Katrinu og las bløðini, sum hann ikki helt, jú eg síggi hann fyri mær, tá eg kom

Símun av sjúku. Hann var 45 ára gamalur. Karla sat einkja 41 ára gomul. Hon fór tá út at arbeiða. Fyrst var hon í fleiri ár á Sjómansheiminum, so var hon í Lynfrost, og síðani var hon í Ólastovu, sum Jona [...] Tað var meðan hon var í Havn, at hon møtti Símuni Hansen av Toftum. Hann og beiggi hennara, Kristoffur, gingu upp á skúla saman og vóru vinmenn. Tá ið Karla var komin at kenna Símun, fór hon inn á Nes, har [...] fyrikomandi, og hon hevur eitt lætt sinni. Hon hevur verið trúgv móti familjuni og verfamiljuni, og ikki minst hava hon og svigarinnurnar Liss og Maja verið ógvuliga góðar. Í samkomuni í Berøa hevur hon verið frá

fótarøkt, fyri at hann fær kensluna av, hvussu hann skal arbeiða. Umráðandi er við teori, so hon veit, hvussu kremini ávirka húðina, hvussu hon skal smyrja tey á, og eintá hvussu hon skal sita, meðan viðgerðin [...] sjálvir at vera við" So byrjar hon at siga frá, at hon heldur, at tað er sera áhugavert at vera í starvsvenjing har, tí at hon sleppur at vera við, meðan Elsa arbeiðir, og hon noyðist ikki bara at standa [...] heilt upp til næmingin, hvussu nógv hann vil gera. Ein íðin næmingur sleppur at gera meira, um hann spyr. Elsa hevur havt 5-6 praktikantar, síðani hon tók yvir, og tað er hon bara heilt nøgd við. "Tað er eitt

úti í Tinganesi. Hon møtti væl upp. Eg síggji hana fyri mær enn koma saman við sínum trúgva fylgisveini, manninum Sofus, sum hon onkuntíð skemtandi kundi kalla "mín privatsjaførur". Hon aktiveraði eisini [...] Toftina og vóna at sami maður hon setti sítt álit á, má troysta tykkum í døgunum sum koma. Sálina hann til sín tekur, hýsir henni hjá sær væl. Alla angist burtur rekur, tá hann endar dagatal. Lønin liggur [...] fyri Eysturoynna. Sjálvur kom eg at sita í nevnd saman við Magnhild. Hon var ein fyrikomandi kona. Gløggskyggd og góð í ráðum. Hon var ongantíð óhøvusk, men kundi vera hvøss, tá tað galt um at verja tey

her, Hans Fríðálv er dottin av takinum...!" Eyguni á Bjarna vóru sum tekoppar; hann var óttafullur, men hevði fyrst verið niðri hjá Hans Fríðálvi, áðrenn hann fór eftir Joan. Gert var í Havn, og hann visti [...] ikki reisa seg. - Tá ið hann kundi flyta beinini, var hann ikki lammaður, og tað var ein stór troyst, hugsaði eg. Hon ringdi beinanvegin til læknan, men hann svaraði ikki, tí hann hevði ikki vakt. - Læknin [...] kom beinanvegin á staðið. Hann kannaði dreingin og helt, at hann var sloppin við einum broti á høgra armi. Ráðiligt var tó ikki at flyta hann, har hann lá, um so var, at hann hevði fingið annan skaða í

fyri mær, tá hon fer trallandi og hoppandi út eftir vegnum, út á Bakka at taka ímóti mammu síni, tí hon endiliga skuldi síggja hana aftur. Á vegnum møtti hon einum manni, sum spurdi, hvaðar hon fór, og glað [...] árum síðani, fortaldi mamma mær, at hon somu nátt, sum hann var jarðaður, droymdi, at hann kom inn á kamarið, yvir til songina og bað hana kom við sær í kirkju. Og hon fór, sjálvandi, men komin í brekkuna [...] brekkuna oman í kirkjuna steðgar hon á og sigur við pápa, at hon fór til hús aftur: Far tú heldur einsamallur, segði hon við hann. Mitt í allari sorgini yvir, at mamma skuldi liggja til tað síðsta, vóru mangar