skjótt sum ætlað, so er eingin orsøk longur til at bera ótta fyri, at alt hetta fyri yvir á útlendskar hendur.

partur av samgonguni, ið hevur givið størsta skattalætta til tey ríku nakrantíð; men nú vaskar hann hendur og brúkar sum undanførslu, at tað er ikki teirra málsøki, og at teir nokk skulu taka sær væl av teirra

Guds hondum, í hansara varðveitslu.” Soleiðis var Óla Jákup, at hann trygt legði seg og sítt í Guds hendur og í hansara varðveitslu, og so ráddi bara um at taka tað, sum kom, soleiðis sum tað nú fall í hansara

Hetta arbeiðið røkti hon til lítar, og mong eru tey foreldur, ið trygg kundu lata síni børn í hennara hendur. Tá serligir dagar hava verið her í húsinum, rætti hon mangan eina hjálpandi hond, bæði við baking [...] væl eydnaða gleðisdagin, har hon kundi samgleðast við sínum kæru. Nú hava tær virksomu og skapandi hendur lagt stilt, tó ikki av alduri, nú var hennara himmalski bústaður, gjørdur til reiðar. Hon visti sjálv

saman fella hendur, tí takleys lon eftir stendur Vetur fer mót vári ber, okkurt gott í vænti er. Verður tað nú hesa ferð, at stovmurin hoyrist, og gróður er. Í myrkri vit saman fella hendur, tí takleys [...] vit í hesi verð. Til tann dag mót ljósi ganga, tá skal húsið saman hanga. Í myrkri vit saman fella hendur, tí takleys lon eftir stendur. ?????????????????????? November 2002 Kári

kjallin eftir tí, eg elskaði allarmest at fáa: skerpikjøt og nýbakað rugbreyð. Og so tínar fantastisku hendur; hvat tær ikki hava gjøgnumført her í lívinum. Meg minnist serliga, tá eg vildi hava einar hvítar

at mær eisini untist at vera um hana og hjálpa henni, til hon at enda trygt legði seg í Harrans hendur. Nú er mamma farin. Hon er nú saman við babba í Himlinum. Saknurin er stórur, men minnini um tykkum

Leygarmorgunin tann 6. oktobur fer at standa í minnum okkara sum ein sorgardagur. Hendan morgunin sleptu hendur tínar, og ferðin heim í ævinleikan byrjaði. Vit vóru hjá tær, tá tú dró andan fyri seinastu ferð

tagnað er fjálga røddin, ið varliga streyk hvørt tárið burt, ið vitjar frá lívsins morgni. Troyttar hendur hvíla nú, tær høvdu ein langan róður. Lívið breyt í bæði borð, tá børn løgdu inn áðrenn móðir. Tøkk

at ein dag so síggjast vit aftur heima hjá Jesusi, har ongin skilnaður verður meira. Tvær ídnar hendur hava lagt árarnar inn í dag, eitt hjarta eitt gull hevur sligið sítt síðsta slag, tað ljósið vil