oyruni. Setist og prátar víðari. Um kreativitet og børn, um nútíðarmenniskjað, sum altíð skal taka myndir, í staðin fyri at vera til staðar, um stressað foreldur, sum ikki hava tíð at sita við børnunum eina

visti eisini, at hon var elskað. Skjótt var tað, at vit hoyrdu um og sóu Henrik, og á borðinum stóðu myndir av børnunum og ommubarni. Vit fingu at vita um týdningin um tað andaliga lívið, og fyri Óluvu var