mun á hitalagnum, men í Aberdeen hava teir eina »laaaanga« sandstrond, sum er sera tiltalandi tá veðrið er til vildar. Hevur tú ikki hug at liggja á Strondini, so er bara at fara í tað stóra »vatnsentrið«

fært tú alt eftir einum degi, sigur hann og rættir út hondina at siga farvæl. Og mangt bendir á, at veðrið dámar Henning. Uttanfyri skínir sólin.

so skulu teir sambært løgdu ætlanini spæla tveir venjingardystir um vikuna fram til hálvan mars. Veðrið ger av, nær teir í Herfølge sleppa á grasið at venja, men tað er í hvussu so er greitt, at teir fara

røkja heimatænastuna úr Vestmanna til Leynar, og ikki minst um tryggleikan hjá heimabúgvandi, at veðrið ikki er ein forðing fyri at fáa neyðugu hjálpina. Ímyndið tykkum, hvussu deiligt tað verður fyri

innleiðandi kappingina, tí tað var so nógvur vindur tann dagin. Í gjár fingu vit als ikki vant, tí veðrið var so ringt, og tí hevði eg ikki fingið stillað siktið aftur, áðrenn dagsins kapping. Tað ørkymlaði

tíma 17 minuttir og 44 sekund um teinin. - DM í Sprint var í Karlslunde, sunnanfyri Keypmannahavn. Veðrið var av tí fagrasta. Tað gekk gott í svimjingini, og frá byrjan legði eg meg á odda. Eg føldi meg

Tá Eliesar ikki er í skúlanum spælir hann við vinmenn sínar. Teir eru allir úr Oyndarfirði, men tá veðrið er gott, er tað bert eitt spæl at súkkla av Hellunum og yvir um til ta størru bygdina. Eitt annað

eg aftur til Helga og prátaði við hann um hendingina í Norðsjónum – dagin fyri allahalgannadag. - Veðrið var ringt. Tað var ódn og ringur sjógvur, sum tað oftari er í Norðsjónum. Hann var høgur í ættini

landsstýrismaður í mentamálum, sum setti mentanarvikuna í Runavíkar kommunu seinnapartin sunnudagin. Veðrið var skiftandi hesa løtu. Viðhvørt regnaði, og viðhvørt skein sólin. Nes sóknar Hornorkestur var eisini

hjá ferðafólkið at innflyta mat til Onglands, og tískil fái eg ongan føroyskan mat her. Hvussu er veðrið í Onglandi? Tey siga, at her er so vátt og grátt, men hetta havi eg slettis ikki upplivað. Her er