tann "vanligi" skatturin er lægri í Íslandi enn í Føroyum, men at teirra royalty tykist hægri enn okkara. Harafturat tykist serskatturin vera hægri enn í Føroyum, sigur Petur Joensen. Hann leggur
tekur orðið. Hon er klødd í appilsingul klæðir og situr í lotus-støðu á einum borði framman fyri okkum. Ma Sita byrjar at greiða frá, hvussu sangurin skal skipast. Hon syngur orðini nakrar ferðir fyrst
kortini som í tí, at hon er og verður ein tvívegis tilgongd, ið sameinar tað, sum í hvørjum føri er okkara (umhvørvið, mál, hevd osfrv) við tað, sum uttaneftir kemur (eitt nú heimsbókmentirnar osfrv.)
einfalt: í 2010 skal afturgongdin av lívfrøðiligum margfeldi verða steðgað. Sera nógv verður gjørt í okkara grannalondum fyri at røkka hesum máli. Tað hevði verið eitt gott høvi hjá landsstýrinum at víst
og tískil sendi tey honum ein kekk uppá kr. 242. Peter Smith spældi eina fína konsert, sum vísti okkum, at poppur ikki noyðist at vera lættur og bleytur tónleikur. Tó má eg siga, at tónleikurin var rættiliga
eftirlitsmonnunum, segði Blix: at heimurin bleiv snýttur, og tað bleiv ikki lurtað eftir eftirlitsmonnunum.Okkara arbeiði var sum proffessionellir embætismenn. Vit lótu úr hondunum tilfar til onnur at taka avgerðir
av frokost og mariu keks. Vit báðar vóru útferð við saman við Janu, Dudduni og Eydnu, vit hyggaðu okkum við bomm. Einaferð tá mamma hevði brotið bein, kom tú við oman við mær at vitja hana. Tá eg vildi
Hannebeth lat FF-blaðnum hetta handritið, sum nú er alment tøkt, og er tað eitt gott grundarlag fyri okkara fiskimannasøgu. Tað sama er við ta tá um 80 ára gomlu Fridu frá Gjógv, sum á samkomu á Toftum í
nátt stór størv í samfelagnum og tænt samfelagnum á ríkiligan hátt. Tú ert yngst av børnum okkara, og bleiv tann av børnunum, sum kom at bera tann “arvin” víðari, (eftir pápa og abba), sum
eftir, nær ið Dion kom heim. Dion bleiv uppvartaður av einslistum. Til hvørja máltíð skuldi vera okkurt gott omaná. Ongantíð betri, enn tá ið ein flødakaka var, tí tá livdi Dion mitt í verðini. Altíð [...] um. Hann segði mær frá forfedrum okkara og ymsum, sær hevði verið fyri. Eg ætlaði altíð at skriva okkurt um Dion, tí hann var ein meistari at siga frá, men ikki vildi hann. Har skuldi tó ikki bara etast
