samtykti aðalfundurin at víðka nevndina, soleiðis at hon nú telur fimm nevndarlimir móti trimum higartil. Anna V. Ellingsgaard, tíðindakvinna á Sosialinum, varð vald aftur til forkvinnu. Hini fýra í nevndini eru

framyvir. Heidi, Óli Jákup, Petsi, Rasmus, Óluva, Heidi, Erland, Benjamin, Ingolf, Emilja, Hargarð og Anna.

Til síðst vilja vit takka fyri alt sum tit eru fyri okkum, Anna og Súsanna takka fyri ein góðan túr. Vit elska tykkum, Mariann, Rakul og Anna Mikkjalsdóttir! [...] so onnur ferðin tit vóru í Danmørk, fyrstu ferð vóru Fróði og Elisabeth við, og nú vóru Súsanna og Anna. So øll syskinabørnini hava verið uttanlanda við tykkum uttan lítli John, sum bert er eitt ára gamal

ikki kendi, fyrr enn hon var her. Løtan, tá telefonboðini um, at mín góða vinkona, Anna, hevur fingið frið, kom. Góða Anna, vit báðar hava so mangan tosað um, at tínir dagar vóru farnir at fækkast, men kortini [...] aftur hatta lekra salatið, sum Anna gav mær hinaferð, tá vit ótu lasagne.” Orðini hjá yngra soninum fullu sum tað fyrsta, eftir at eg hevði borið sorgarboðini heima um, at Anna ikki longur er millum okkum [...] okkum. Eitt lítið ting, Anna, góða, men eitt so stórt ting í hansara verð, tí tað er ongin annar, sum dugir so væl at gera salat, sum tú. Og júst hansara orð, “ongantíð aftur” fingu meg at steðga á.....ongantíð

sum rann fram fyri meg seinasta leygardag. Vit komu tíðliga at kennast. Javngamlir vóru vit, og tá Anna og Líggjas við børnunum eitt skifti í 60?unum búðu í Havn, komu vit at ganga í sama flokki. Og her [...] sannan vin. Men ikki bert vit hava mist. Øll, sum kendu hann og hoyrdu hann, hava mist. Men hjá tær, Anna, verður missurin av soninum svárastur. Umsorgan hansara fyri tær var hjartanemandi. Og fyri tykkum

Hoyvikar kirkju tann vakra kavadag tú varð borin út. Tað fløvaði nógv í stóru sorgini. Góðu Benadikta, Anna og Maria, tit vóru styrkin, áræðið og lívsviljin hjá bróður. Hann elskaði tykkum innarliga og yvir

ríðitúrar, stórfamilju-útferðir í hagan og við Pressaranum út á Hósmøl og hugnaligar løtur á Trøðni, har Anna borðreiddi við te og pannukøkum. Men størsta lønin er dýrabæru minnini um góðu løturnar og tað er

u, og var hann seinastu árini ógvuliga darvaður av sjúku. 5. november 2006 andaðist mamma okkara, Anna Nielsen, 86 ára gomul. Hon varð fødd á Viðareiði 30. juni 1920, dóttir Bettu og Victorinus Joensen

góðar við tykkum, ikki minst tá heilsan fór at bila. Hvussu tær vóru um tykkum – takk fyri tað Katrin, Anna og Oddvør. Lív tykkara kundi tykjast at gerast nakað stutt, men fingu tit eitt sera ríkt og gott lív [...] tykkara og ein dag skulu vit hittast aftur har heima, har eingin sjúka og sorg er meir. Góða Katrin, Anna og Oddvør. Teir – Martin, Róland og Hans vórðu alt ov ungir ryktir frá tykkum, men Harrin styrki tykkum

at hann brádliga varð tikin burtur frá okkum. Eg minnist so væl, tá pabba ringdi og fortaldi, at Anna omman ikki var í millum okkum longur, eg hugsaði beinanvegin um teg, góði abbin og sjálvandi børn [...] tyngst hjá tær, tú og omman høvdu livað saman í meiri enn 55 ár. Eg minnist, hvussu rørdur tú var, tá Anna spældi á tvørfloytu til jarðarferðina hjá ommuni. Tær dámdi væl at hoyra hana spæla og helt at hon