ar á útoyggj, tí hjá nógvum av teimum er tyrlan álitið. - Á útoyggj er nógv eldri fólk, so hetta rakar tey ómetaliga meint, sigur Hans Pauli Strøm
ar á útoyggj, tí hjá nógvum av teimum er tyrlan álitið. - Á útoyggj er nógv eldri fólk, so hetta rakar tey ómetaliga meint, sigur Hans Pauli Strøm
ferðsluvanlukkunum. Deyðin á vegunum er so gerandisligur, at vi næstan ikki geva honum ans - um hann ikki rakar okkum beinleiðis. Á vegunum fær deyðin frið at lívbjarga sær. Ár eftir ár. Ein her, eina har. Tvey
støðu aftur, sum áðrenn vit fingu annað í útlit. At EOC hevur brotið munnlig lyfti mótvegis ÍSF, sum rakar SSF sera meint. Og at tað sum skuldi vera eitt frambrot fyri føroyska svimjing - at sleppa at luttaka
vísti á, at tað kann vera torført at varðveita hjartað í kvirru, tá tíðir eru harðar, og tá sorgin rakar. Tá freistast vit og gerast friðleys. Ivi, sorg og kenslan av hjálparloysi floymir inn yvir okkum
sannførandi. Tað er pondus og kraft í, tað svingar betur enn eitt vælsmurt bornholmaraur, og tað rakar sum ein tungvektsnevi í búkin. Broyttur bólkur Jákup Pauli Gaard Olsen er tann orkufulli frontmaðurin
hetta, signalerar Jan, at hatrið hjá landsins sjálvstýrisfólkið nú breiðir seg útum politikkin, og rakar alt samfelagslívið. Nú ræður altso um hjá øllum at taka dystin upp ímóti fullveldisfólkunum. Við at [...] millum landsins ósakligastu debattørar). Nevn nøvn! Alt tað, Jan Müller kastar sínum landsmonnum fyri, rakar hann sjálvan beint aftur í høvdið. Men hóast hann avdúkar seg sjálvan, eigur hann ikki at sleppa skriva
málber seg: – Satiran er í høgum flokki, og teknarin fer til strikuna – men ikki um strikuna . Hann rakar akkurát tað, hann vil siga, við at róta eitt sindur av Vinstra, eitt sindur av Carlsberg og ein grís
sárini við at leita aftur í tíðina, og hann leitar so langt aftur, at allir føroyingar, sum hann rakar við sínum skuldsetingum, vóru als ikki føddir tá, ella vóru illa nokk komin í skúlaaldur. Ætlar Høgni
tey fólkini, ið vera rakt av at vera skapningar ímóti Guds vilja, vera ómenniskjaliggjørd, og tað rakar hart, heldur Sonja Jógvansdóttir.