hann trælahandilin avtiknan. Í 1931 fekk landið eina stýrisskipan. Í 1955 var tryggjað fólkinum valrætt. Uttanríkispolitiskt legði hann dent á samstarv við hini afrikansku londini. Hann spældi ein
sáttmála, og hann var loyalur móti øllum pørtum. Hetta endaði við eini avtalu í fýra punktum: 1. Frítt val millum sáttmálan frá 27 januar við 1/3 til mannngina við føstum prísi ella 27% av veiðuni við frábýtisrætti
vit kjakast, og at vit líta longur fram - at hugarenslið verður strekt munandi longri enn til næsta val. Tí kjakið er grundarlagið undir teimum avgerðum, vit skulu taka, fyri at fáa samfelagið, vit ynskja
eyguni og mutla, hásir á málinum: - Skulu vit ikki royna aftur? Hvat siga tit til eitt da capo? Ein vals við Adolfi? Ein tango við Benito? Vit hava nógvar filmar á goymslu, teir royndust væl fyri áttati
andaligum halgidegi.Tað minnir meg um, at vit fjórða hvørt ár eisini hava eitt politiskt ár, tá vit fara á val. Vetrartíð er veitslutíð verður ofta sagt. Fyrr var tað so, at tað var um heystið at tað var nóg mikið
tala um etnisku útreinsan teirra sameindu, fólkarættinum og landamørkunum í Evropa aftaná kríggið! Val av keldum, ið hirða ein knív í ryggin á sínum egnu, er heldur ikki at taka feil av. Pappe, ein av landinum
