Hóast Jan Christiansen fegnast um fagra veðrið í morgun, er hann ikki sørt skakaður av tíðindunum um nýtt tinghús, sum býráðið varð kunnað um fríggjakvøldið. - Ongin býráðslimur hevur verið kunnaður um

framvegis 10. Og eg haldi meg ikki hava skotið serliga væl á 30 metrum. Á 50 gekk hampuligt í mun til veðrið, men hetta er ikki soleiðis, at eg eri ovurfegin um skotini, helt hann. Áðrenn seinastu skotini vóru

stundir at heilsa uppá og serliga børnini sluppu at geva blómur og at tosa við forkunnugu gestirnar. Veðrið gjørdist av tí besta í Vági seinnapartin, sólin kom fram, og tað gjørdist rættiliga heitt, hóast

nógv í Føroyum, men fyri hetta skuldi lata seg gera, hevur familjan í Hoyvík sitið og bíðað, til veðrið gjørdist betri. Men eydnan kann ikki sigast at hava verið við teimum. Lítið og onki av summarveðrið

fólk ikki vóru inni, hingu brævbjálvar á hurðini við reyðum krossum á. »til reyða kross«. Sjálvt veðrið var við okkum, turt, klárt og ikki serliga kalt, hóast gler á vegnum. Vit, sum gingu á niðara parti

flest fór Mikines at mála landslagsmyndir, har serliga føðioyggin, náttúran, fólkini og dramatiska veðrið vóru myndevni, sum við tíðini fingu daprari litir orsakað av vanlukkum og sjúkum. Deyðin var ikki

úlin í Hoydølum og skúlin hann gekk á, áðrenn hann kom hiðar, ikki eru so ólíkir. Men maturin og veðrið man vera tað, ið er mest ólíkt, sigur hann við einum smíli.

túr oman á keiina at fylgja við, hvussu tað gongur hjá teimum ymsu bátunum og at hitta fólk. - Um veðrið er til vildar, er hetta eisini løtan, tá nógv nýta høvið at fara út at spáka í føroyskum klæðum.

Eg vil trúgva, at tú hevur upplivað tað sum eitt kalt brúsubað. Búskapurin var í smæsta knúsi, og veðrið var av hundunum til. Allir føroyingar hingu við høvdinum. Tú varð innkvarteraður í einum verilsi

saknur. Heystfjallið er gingið og veðrarnir flettir. Væl royndist, tí seyðurin var væl røktaður. Veðrið hevði verið gott og gróðurin var nógvur. Men Jákupi untist ikki hesa gleðina. Hann hevði gingið sítt