Mikudagin hin 26. februar hevði pápi fylt áttatifimm, um hann hevði livað. Sama dag, fyri bert einum ári síðan, setti pápi seg við klaverið og spældi fyri sínum føðingardagsgestum. Hóast hann tá var
Sum barn minnist eg, hvussu væl tú og babba vóru fyri. Fimir og sterkir, stuttligir og líkir. Tit høvdu eitt serligt tilknýti. Sum smágenta spurdi eg einaferð babba, um tað var deiligt at hava ein tví
Fyrsta jóladag 1966 slóknaði eitt av okkara bjartastu ljósum: Skaldið Martin Joensen, lærari á Tvøroyri er so ikki meiri millum tey livandi. Hold hansara! Andi hansara og navn slókna ongantíð. So bjar
Eg vil her skriva nakrar reglur um abba mín, skómakarin við Gøtugjógv. Á summri 1993 spurdi abbi meg, um eg ikki vildi taka yvir skógvahandilin, sum hann hevði rikið síðani í 1947. Hetta var í sonevnd
Góði Hjalmar. At vit nú sita og skriva minningarorð um teg kennist tungt og møtumikið. Vit skilja enn ikki, at tú var tikin og saknurin situr enn líka tungur á okkum nú, sum hann gjørdi tá fyrst vit frættu
Sólin, ljósið og tann grøni liturin bera boð um, at summarið er komið. Gleðin er stór, tí okkara pisur eru floygdar, tilreiðar at flúgva út í tann heim, sum vit á Handilsskúlanum hava fyrireikað tær t
Ikki vardi tað okkum, at seinasti dagin Signy fór heim sjúk úr arbeiði, skuldi verða hennara seinasti arbeiðsdagur á Hvíldarheiminum Naina, sjálvt um vit vistu, at hon hevði verið sjúk og var byrjað a
Nú deyðsboðini so brádliga vóru eftir okkara vini Ditlev Dam, geva vit okkum á serstakan hátt far um, hvønn týdning ein slíkur persónur hevur havt fyri kirkjuna. Og av tí at tað ikki er long tíð fráli
Tað vóru eini tung boð at fáa, tá tú mín elskaða systir so brádliga doyði. Eg visti væl, at tú var sjúk, men vónaði allatíðina, at tú fór at gerast frísk. Sjálv hevði tú so gott mót, og uggaði okkum ø
Góði, elskaði Leon Gunnar, tú bleiv tikin frá okkum so tíðliga og brádliga. Og eftir sita vit og spyrja hví?! Men líka so vist, at okur verða borin inn í henda heim, ja, líka so vist er tað, at okur e
