fremst. Lesarin er kjarnin í okkara journalistikki.« Soleiðis stendur á forsíðuni á Dimmu. Soleiðis síggja tey á Dimmu seg sjálvi. Sum lesari kundu vit hugsað okkum útsøgnina lýsta nærri, greinaða
ketil fyrr, men vit høvdu roynt at spurt okkum fyri, áðrenn vit fóru avstað. Onkur hevði forklárað okkum eitt sindur, men tað var somikið lítið, at vit høvdu onki forstáilsi fingið uppá, hvussu ein slíkur [...] eru, var farið í hvønn krók. Alt hugtók okkum, maskinan og stýrhúsið, sum var tað stóra undri í okkara eygum. Eg minnist til rattið, telegrafin niður til motorin, og ikki at gloyma hillina aftantil
mvg-uppgerðir á rað verða setðgað. Óteljandi dømi eru um, at fólk fara alt ov lætt um nevndarsessir. Okkum nýtist ikki at fara so langt, sum at nevna bankanevndir – og tey risastóru endurgjaldskrøvini, [...] felags kassa, tá eiga fjølmiðlar og fólkið í Føroyum at tala at. Vit krevja so frægt av ábyrgd frá okkara ráðandi fólkum, at tey veita Taks neyðugu amboðini, so skil, ábyrgd og álit verður kring mvg-lógina
landsstýrið lat gera í fullveldisskeiðnum, hómast spenningarnir, sum eisini herjaðu oyggjar okkara í kalda krígnum. Ein dagin hesin russiski garnabáturin, sum Petur var við, liggur á Molanum [...] gjørdist ein av sterkastu bastiónum Tjóðveldisfloksins, ikki minst Peturi Højgaard fyri at takka. Okk-ara vegir runnu saman á hesi politisku slóð, samskiftið var nógv og drúgt, og hann var ein áhaldandi
ótrúligt og ræðuligt upplivilsi. Eitt av teimum upplivilsunum, sum seta spor og fáa ein til at hugsa. Okkara fryntliga frásøgukvinna, sum upprunaliga skuldi greiða frá á týskum, men sum skifti til enskt
yvirskiparan Berhard Wilkinson, hvørs ljóðføri er floytan, men sum er at meta sum ein aðalinspiratorur í okkara verandi tónleikaheimi. Lítandi hundrað ár aftur í tíðina hóma vit Bager Hansen, sum var fremsta
eiga stig at verða tikin beinanvegin at bøta um støðuna. Tað er okkara skylda sum samfelag, og tað er okkara skulda sum foreldur og avvarðandi. Tí er tað hugstoytt, at kanningin fullkomiliga er tagd burtur
man hevði feriu, men soleiðis skuldi ikki vera. Josefina var bara soleiðis uttan ávaring tikin frá okkum. Púra frísk og uttan nakra ávaring, legði hon árarnar inn. Josefina var fødd 28. oktober 1966 í
vit ordiliga mugu skammast, um vit hyggja at tølunum hjá Fólkaheilsuráðnum: Yvir 30 prosent av okkara 15 ára gomlu roykja eina ferð um mánaðin ella oftari. Tað er bara í Finnlandi av Norðurlondunum
eldri enn 50 ár. Tey eru áhugað í náttúru, og tey eru komin eftir, at tey vilja royna okkurt annað. – Okkara boðskapur í Danmark og Evropa annars er einfaldur: Tað er lætt at ferðast. Ferðin við Norrønu
