Harran, sum tað er eydnast høvundanum at seta saman á ein livandi og viðkomandi hátt. Her sleppur lesarin veruliga við á ferð Andrews gjøgnum lív og tænastu hansara fyri Harran, tí umframt áhugaverdar frásagnir

, Heðin Mortensen, koma gangandi út úr tí eina elbussinum, sum vit høvdu verið túr við. So kann lesarin sjálvur meta um trúvirðið í greinini hjá borgarstjóranum, og hvør av okkum báðum minnist betur. Jú

grundgevingini fyri at skjóta bókina upp, verður sagt, at hon er bæði stuttlig og sorgblíð. Í bókini fær lesarin innlit í tað serliga og tætta sambandi ímillum abban og dreingin, tá ið teir fara at geva dunnunum [...] eitt framhald av tekstinum og soleiðis varpa tær ljós á svikaliga minnið hjá abbanum, eitt nú tá ið lesarin sær eitt køliskáp, sum er fylt ymsum, ið ikki eiga at vera í einum køliskápi. – Í slíkum brotum renna

m í fiskivinnumálum til Løgtingið. Ársfrágreiðingin er samvirkin, og er sett saman soleiðis, at lesarin á ein brúkaravinarligan hátt fær atgongd til viðkomandi vitan um fiskivinnuna. Við hesi ársfrágreiðingini

bert her og nú, men eisini um 10 ella 20 ár. Við hesum vóni eg, at ljós er kastað á myndina, og at lesarin sær at litspælið er ríkari enn HE leggur upp til. Sum áður nevnt aðrastaðni, so er ætlanin hjá B

kanna tað fult og heilt. Í fyrru grein míni vóru eisini fleiri leinkjur og tilvísingar soleiðis at lesarin sjálvur kundi leita fram vitan og tryggja sær, at hugsan mín ikki er tikin úr leysum lofti. Endamálið

Heinesen: ”Her luktar, her angar, her fæst upp í lógvarnar og millum fingrarnar av myndum, soleiðis at lesarin hugsar: um einaferð øll skjøfóru fyri skeyti, sum greiddu frá hesum tíðarskeiði í Føroyum, men

repertoari" í altjóða politikki, sigur Iver Neumann við Dagbladet. Í kanningini spurdi Dagbladet, hvør lesarin metir er størsta hóttanin ímóti heimsfriðinum. Úrslitið gjørdist: Kim Jong-un: (4 prosent) Xi Jinping:

vánaligum veðri, og hvussu væl honum dámar at vera hjá skyldfólki á Glyvrum. Longu í hesum stubba kennir lesarin brot aftur, sum seinri verða brúkt í skaldsøguni Barbara , og tað er lítil ivi um, at íblásturin

takskegginum. Eg smíltist hvørja ferð, og onnur hava óivað smílst við mær. Hetta var nokk til, at lesarin spenti í láturvøddarnar, og søgan gleið betri niðurum. Hesin stóri kapasiteturin er nú farin um sýn