Tað vóru mong, sum ristu við høvdinum, tá ið tey beint eftir jól søgdu, at longu í juli mánað í ár skuldi størsta og mest nútímans uppskjóvarvirkið standa liðugt á bryggjuni á Tvøroyri. Tey søgdu, at tað

hóast sagt verður, at Jeriko helst er heimsins elsti býur yvirhøvur. Men teir hava verið nógvir, og mong stórmenni hava vitjað teir. Josva tók ein, og Heródes gamli hevði sítt vetraruppihald í einum øðrum

stórur kemst uttan iva av, at kunnleikin til tey mest elementeru tingini vantar. Av hesi orsøk koma mong illa fyri og fáa kanska varandi mein, tí tey ikki vita, hvussu tey skulu viðgerðar smærri og størri

Doyggja frændur, Sjálvur eg doyggja man. Eitt veit eg, sum aldri doyr: dómur um deyðan mann. Minnini eru mong. Og góð. Tey bera vit við okkum. Røddin er tagnað. Pennin hevur tú lagt frá tær fyri seinastu ferð

ferðini til tín. Og mær tókti at eg var á flogi. Datt niður og breyt lítlafingur. Soleiðis ferðast mong uttan at, kenna á sær ta miklu kæru ást. Hvat helt okkum saman elskaða? Deydliga toganin millum veruleikar

gera vart við trupulleikarnar”, tí hetta er ikki bara ein røða, hetta er ein kargur veruleiki, sum mong ung liva í - og ein veruleiki, sum bæði kann og má broytast. Tað er lætt at siga, at ungu røddirnar

skeivar og misvísandi niðurstøður. Spyrjast má eisini, um hetta eru ákærur, ið søma seg tolsomum fólki? Mong kenna tað óivað særandi og mannminkandi næstan dagliga í fjølmiðlunum at skula lesa um og leggja oyra

leikinum, at tøgn er ræðulig. At tøgn er drepandi? Samkynd fylkjast Íslendsku ummælini hava verið mong og góð, síðani leikurin varð frumvístur í januar. Einir 5.000 íslendingar hava sæð leikin, sum hevur

meðan heilir fýra bilar koyrdu framvið. Tað má hava verið í myldrutíð! Vit práta um tað munnu vera mong, sum kortini koyra framvið tí reyða ljósinum, tá ongin bilur er at síggja. Tað kann tykjast ikki sørt

(ateistar), teir trúgva ikki á Gud, sum tað liggur í orðinum “gudloysingur”. Tað eru tíbetur ikki mong, sum játtað seg til hesa vónleysu støðu. Trýrt tú ikki á Gud, so ert tú vónleysur, tú eigur onga troyst