hangarurin liðugt bygdur, sum var ein fortreyt fyri flogferðsluni úr Føroyum, eins og farma- og frakt høll var bygd við flogvøllin. Verkætlanin um undirsjóðartunnilin um Vestmannasund sum eisini var ein týðandi

við sítt. Svimjihylurin gjørdist veruleiki. Og skjótt fánaðu mótmælini, tá tað var greitt, at henda høll gjørdist besta íkastið til frítíð, heilsu og ítrótt nakrantíð. Og soleiðis kundi verið hildið fram

spældu, og á grøvini ljóðaði sangurin “Nógv fagrari, friðari song­urin ljóðar hjá einglum í himm­alsku høll – tá lov­songur tónar um dalar og fjøll”. Nú ert tú, Ragna, komin upp í tað kórið. Góði Sámal, døtur

niðurlagnum “Tað stendur ein lind í mín faðirs garð”. Sjálv framførslan var leygarkvøldið í stórari høll, ið mundi taka um 5000 áskoðarar. Flestu smámálini vóru fáment – onkuntíð einsamalt fólk, ið sang

bert tað, at tú varnast tí. Tann eydnan, tú hómar um blánandi fjøll, hvør sigur, hon finst ei í heima høll. Tú átti ei friðleysur leitað so fjart, men lært teg at elska tað, sum tú sært. Hvíl í friði, elskaða

og hvør sum trýr, har liva tey í miklum gleim. Vit møtast skulu aftur øll, hjá tykkum har í himna høll. Heini, Annsy, Nomi og Ólavur

Leila og Erika. Tú dugdi væl at hugna tær sam­an við døtrunum. Tú for­taldi, tú hevði verið í ríði­­høll­ini við døtrinum og hevði pakk­að saðil­taskuna. Í meðan gent­urnar riðu, passaði tú uppá saðil­taskuna

ítróttarhøllin, sum ætlanin nú er at byggja, varð eisini slept og nú er ætlanin at byggja eina nógv minni høll ístaðin, sum ikki kann brúkast til nakað sum helst. ? Tað hevði heldur onga ávirkan, at nógv húski

næs­tu náttini í Nesvík. “Send tínar streymar av náði, send okkum vek­ing­ar­ond” rungar í hesi stóru høll­ini, sum kann rúma fleiri ferðirnar fólkatalinum í Oyndarfirði. Tað eru tveir strand­ing­ar, sum eru

Ein av stóru fyrimunum við hesum serliga flogbóltsgólvinum er, at tað kann verða lagt út í hvørji høll í landinum, tað skal vera. Tað ger sítt til, at serligur dámur verður í dystunum. Sostatt fáa leikararnir