Har var tað rættuliga skjótt, at teir tríggir ákærdu daninir vóru væl frammanfyri høvuðsbólkin. Lesarin eigur at hava í huga, at her var eingin sum var ákærdir fyri nakað, tað einasta sum var skeivt í [...] var rættiliga stutt: - det er en rigtig god idé, så kan jeg tage til Sandø om en time. Tann gløggi lesarin hevur kanska lagt til merkis at Jens Glerup, tá longu hevði eina stóra grein í Sosialinum sama kvøld
um, sum Miðflokkurin var við til at atkvøða ígjøgnum." Her verður sami retorikkur nýttur, so at lesarin kann fáa tað fatan, at talan er um eina staðfesting at hesum. Til ber at geva ein javnan skattalætta
ni niðanfyri ein spegilsmynd av rikna fiskivinnupolitikkinum hesi seinastu nógvu árini, so kann lesarin sjálvur gera sær eina mynd av, hvussu tað hevur vignast, og hvussu úrslitið annars kundi havt verið
sjúklingarnar (saman við tí skatologiska skemtinum, sum er so eyðkent fyri Stjerbakovu) – og tá gerst lesarin so við og við varugur við, at tað kanska var dóttur kvinnuna, sum skeyt mammu sína. Væl klárar S
Dreymum á foldum. Søgugongdin er í Íslandi í krígnum. Landið er hertikið, og barakkir eru bygdar, og lesarin verður tikin við av øllum hendingunum, ið lýstar eru við rámandi humori. Úr stóra syskinaflokkinum
til dømis 'kærleiki', mást tú hava okkurt í tekstinum at heingja tað uppá. Hevur tú ikki tað, kann lesarin ikki brúka hugtakið til nakað. Hatta er ein vanlig fella, høvundar detta í, og eg havi ofta staðið
tosað mist høvdið – og so byrjar missiónin hjá Hannisi at finna fram til sannleikan í málinum. Og lesarin skal brynja seg til ta heilt stóru samansvørjingina, tí hóast søgugongdin mest fer fram í dagsins
um eina óvanliga pornografiska søgu, ið gongur fyri seg á kirkjuloftinum í kirkjutíð. Hetta skal lesarin tó sjálvur sleppa at uppliva. Tað er eisini brot, sum tað á kirkjuloftinum, sum ger søguna so frálíka
hon er um. Ein yrking um tráan skal duna og dampa av dunkandi tráandi andadráttinum, so eisini lesarin byrjar at anda títtari. Snýr yrkingin seg hinvegin um kava, sum bráðnar, mást tú finna heilt onnur
land okkara. Onkuntíð fara hesar lýsingar eitt sindur av sporinum; men tá ið samanum kemur situr lesarin eftir við eini áhugaverdari uppliving, sum tað oftani kann vera, tá ið ein lærir um seg sjálvan gjøgnum
