minst galdandi fyri hin gamla. Eg minnist, at vit einaferð komu inn við Búgvanum seint um kvøldið, illveður var av landssynningi. Tá stóð gamli undir havnarskrivstovuni. Tá mátti vit koyra stamparnar upp
og sum tískil eisini surraði bátarnar. So var farið avstað. Nakað av vindi var ímóti, men einki illveður. Komnir nakað vestur úr Føroyum, umleið sigling í eitt samdøgur, fekk skipið eitt nos, og hann setti
Hann lá beint norðan fyri kontrolørvíkina. Har var skrá hella alla staðir. Um tað hevði blivið illveður, var ísurin trokaður langt uppá land. Men tað var fínasta veður alla tíðina. Í víkini hjá okkum
1916. Skipið kom framvið Langanes 12. september og hvarv uttan nakra slóð. Menn vita, at tað var illveður miðjan september. Menninir sum fórust vóru: Jóan Magnus Olsen, skipari 38 ár, Jákup Johannes Johannesen
agn. Tað hevur verið frálíka gott veður síðan á páskum, men nú vit hava verið inni, hevur verið illveður. Vit hava verið her í tveir dagar. Eg fekk brævið frá tær líka nú, sum vit eru lidnir (klárir) at
ndinum í Íslandi til Suðurlandið í bussi. Nú einaferð steðgar bussurin upp, tað er kavarok og illveður. Førarin fekk ikki bussin í gongd aftur. So bað Tummas lata seg síggja. Tað var bert ein lítil løta
tá, tí hon var ikki tryggjað. Teir fóru avstað 21. februar 1920, og um hesa tíðina var rættuligt illveður, men teir eru kortini helst komnir til Íslands í øllum góðum. Men tann 28. februar brast hann á
gott tá, men eg minnist ikki at hava sæð barometrið fallið so skjótt, so tað var alt, sum bendi á illveður. Eg gav boð um at hála loddini inn og so at fara at reinsa. Skjótt byrjaði illveðrið, og vit mistu
endurgeva manningarlistan 1.túrin í 1959. Teir mynstra 21.mars, og er hetta tann túrurin, teir vegna illveður fara beinleiðis inn í Vestmannaoyggjar, og manningin fer at arbeiða íslendskan garnafisk, sum
møtunum. Vit hava framúr útimøti í Havn beint nú. Eggjandi virksemi 17. oktober 1913 Sum eg skrivi er illveður, og húsini ristast. Sjógvurin, sum fyri løtu síðani var spegilsblankur, er nú í andarisi. Tað
