sunnudagin 14. juli. Hóast talan er um ein sunnudag verður EM-finalan ikki leikt seint seinnapartin, sum ofta hevur verið vanligt, men um kvøldið. Dystarbyrjan verður so seint sum klokkan 21 lokala tíð, also

tað alt ov ofta: Alarmerandi trupulleikan við starvsfólkamangli á dagstovnunum, serliga í Tórshavanr Kommunu, skrivar Fólkaflokkurin í tíðindaskrivi í morgun. – Vit hava eisini alt ov ofta hoyrt foreldur

sum øll eru í brúk allan dagin. Serliga mánadagar eru fólk leingi á skúlanum og venja, meðan fólk ofta vilja tíðliga heim fríggjadagar. Men oftast eru tey í brúk allan seinnapartin. Eg venji tríggjar til

flokkar, ið eru bygdir á frælsi, javnrættindi og stríðið móti órættvísi. Hetta er ein retorikkur, ið ofta verður førdur fram av flokkanna leiðslum, serliga uppundir val. Vit stríðast vanliga saman við mó [...] saklig og óheft umrøða av evninum. Miðlingin er eisini nógv frá ísraelskum vinkli og endurspeglar ofta ísraelskan retorikk, t.d. tá palestinar, sum Ísrael hevur tikið, verða umtalaðir sum krígsfangar,

møguleikar. Frá kl. 18 og restina av kvøldinum er lestrarvegleiðingin tøk. Á várkvøldsetu fáa vit ofta vitjan av einum fyrrverandi næmingi. Hesaferð er tað Hanna Vang, løgtingsins umboðsmaður, sum fer

gullið av hondum sum hesa ferð. ##med3## Michael var nær við Mótstøðumaðurin í finaluni var, sum so ofta fyrr í vetur, Michael Feldballe, Tambar. Hann hevði havt sítt at stríðast við í hálvfinaluni ímóti

greiðar sigrar á Kosovo. Kosovo fer ikki at hótta málmunin hjá Føroyum í tríara-roknskapinum. Men ofta henda óvæntaði ting, og tí má føroyska kvinnulandsliðið hugsavna seg um egin avrik móti Svøríki og

Føroya Ríðingarfelag hevði aðalfund herfyri. Sum so ofta so var hetta ein lívligur fundur har væl av fólki var møtt. Reiðfólk hava ongantíð verið skorin fyri tungubandinum, so kjakið gekk sum siður er

heldur óstøðugur í koyringini eina løtu. - Tað hendir meira enn so, at vit fáa slíkar fráboðanir. Ofta er alt í lagi, men í onkrum føri eru bilførarar avdúkaðir fyri rúsdrekkakoyring, verður lagt aftrat

”Árið á eftirskúla var tað besta árið!”. Hetta er nakað, sum fólk, ið hava verið á eftirskúla, ofta plaga at siga. Og júst hesin setningurin er eisini nakað, sum Erika Winther, leiðari á Brúnni, eftirskúlanum