vit trekkja nýggj fólk til er umráðandi, at vit kjúkla um hetta starvsøki, at vit eggja fleiri at nema sær útbúgvning innan økið, at vit styrkja fakligheitina og byggja fakið upp og gera tað áhugavert
londunum, og er í stóran mun natúrliga íbúgvandi í tí føriska brúksmálinum. Um 85% av teimum sum nema sær kunnleika uttanlands fara til Danmarkar og talið 85% er tað sama sum tali á føringum, ið hava
londunum, og er í stóran mun natúrliga íbúgvandi í tí føriska brúksmálinum. Um 85% av teimum sum nema sær kunnleika uttanlands fara til Danmarkar og talið 85% er tað sama sum tali á føringum, ið hava
framtíðarlistina er tað av størri týdningi enn flottir bygningar, at ungdómur okkara fær høvi til at nema sær listarliga undirvísing her á landi, ið fyrireikar tey til kunstakademi og líknandi. Sambært
n, Karl H. Johansen tók m.a. soleiðis til: ”Tey fimm árini frá tí eg fór úr skúlanum og víðari at nema mær útbúgving, vóru fleiri persónar, sum fingu ein týðandi lut í mínum lívsins skúla. Eg kann m.a [...] ungum, eina góða barlast til lívsins skúla. Tey fimm árini frá tí eg fór úr skúlanum og víðari at nema mær útbúgving, vóru fleiri persónar, sum fingu ein týðandi lut í mínum lívsins skúla. Eg kann m.a
umhvørvið í Havn. Tí verður varpað ljós á úrvald Tíðarbil. Kjarnin í framsýniningini er sostatt at nema við tíðina - sum gongur skjótt og tó spakuliga - samstundis sum Havnin broytist og tó ikki broytist
polittikarar og tíðindafólk skilja av tí, sum fer fram, tvs. hvat ið aftan fyri liggur, ynski eg at nema leystliga við okkurt av tí sum borið er fram. Tá Jenis her talar um vandamiklar muslimar, tá veit
orkestrini eru sýnisgluggin og lopfjølin hjá mongum ungdómi at fara á tónleikaskúlar uttanlands at nema sær hægri tónleikaútbúgving, fyri seinni at koma heimaftur at undirvísa og læra frá sær. Tað eru
2005, sum ein trý-ára grundútbúgving í tónleiki, fyri at geva evnaríkum næmingum møguleika til at nema sær størri kunnleika innan tónleik, sum fyrireiking til hægri tónleikalestur, og til tey sum vilja
dygdarvørur. Konseptið leggur upp til, at vitjanin er eitt heildarupplivilsi, har tey vitjandi sleppa at nema, síggja, hoyra, læra, royna og perspektivera. Á henda hátt verða tey kensluliga knýtt til listina
