kórið at syngja ein kórsats hjá Niels Midjord, sála, yvir sálmin “Himnafaðir” hjá Kristiani Osvald Viderø. Við hesum vil kórið minnast Niels, ið var fastur fúsur sum bassur í Fuglafjarðar sangkóri og lyfti

Rasmusi. Tey hava búð á Glyvrum síðan, fingu seks børn og hava havt ta sorg at missa tvey teirra. Viderø prestur endar eina av bókum sínum við eini lýsing av einari bátsmanning sum gongur burtur. Bókin

pisufundur. Lagt varð fyri við, at Dagfinn Olsen sang sangin Fagri Flokkur. Síðani helt Jórun Mohr Viderø pisurøðu. Ætlaði gestarøðarin hevði fingið forfall, og tí var tað Miriam Jannit Norðberg, ið rekur

miðskeiðis í Vági. Har savnast pisurnar, ið hava tikið prógv á Miðnámsskúlanum í Suðuroynni. Jórun Mohr Viderø heldur pisurøðu. Gestarøðari er Niels Rødgaard. Dagfinn Olsen fer at framføra lagið Fagri Flokkur

brík í kirkjuni – no. 3 mannfólkamegin, har sita vit enn - og hann hýsti prestunum sum vóru á ferð. Viderø var ein teirra, og teir høvdu mangt og mikið at spjalla saman um, ja, somikið, at tann eina guðstænastan [...] Kirkjan varð yvirhálað málsliga so tað brakaði eftir í - í danska mýrilendinum. Hetta er nú søga. Dahl, Viderø og sálmaskaldini bøttu mistøkini eftir at Victor hevði lagt botnin. Fólkakirkjan er vorðin ein m

lógligar togendar um skrúvuna, hóast hann var ein strembari av sama formati sum Victor. Saman við Viderø presti tvey óundansleppandi fenomen í føroyskari søgu, sum skiltu týdningin av at leggja hendan alt

nýggjari tíð í Føroyum. --- Gjáar bygd hevur fostrað so mong undangongufólk og úrmælisfólk. Tað er - sum Viderø prestur skrivar – eins og náttúrukreftirnar hava gjørt alt fyri at gloypa bygdini. Men fólkið hevur

Joensen, Nora Bærentsen, Oddvá Nattestad, Tóri í Hoyvík, Karin Djurhuus, Jógvan Salomon Joensen, Mike Viderø og Eva Maria Bláhamar. Sýningar verða bert hesa vikuna aftrat. Atgongumerki fáast á atgongumerki

##med3## og 3) Janus á Tjaldrafløtti og Marjuna Lómaklett inni í grillteltinum: ##med4## og 4) Torbjørn Viderø, lækna: ##med5## og 5) Sámal Dalsá úr Kambsdali: ##med6## og 6) Dávur Winther, mentanarstjóra í Klaksvík

mátti lesast upp fyri honum. Í 1957 kom út bókin “Ferð mín til Jorsala”. Høvundur var Kristian Osvald Viderø. Prestur. Rasmus ynskti, at Oskar las alla bókina upp fyri honum, gamli háskúlamaðurin dámdi hana [...] og sjálvskapta málið hjá skálvíkinginum. Sum so mangur annar føroyskur ungdómur tá í tíðini, varð Viderø kveiktur á Føroya Fólkaháskúla. Tá Oskar var liðugur at lesa bókina upp, segði hin gamla kempan úr [...] og fylgdi væl við, - var kanska í so nógv í øðrum heimi.” Kom at hugsa um Eyðun tá eg las hetta. Viderø var innsnúgvin sum menniskja og kortini útsnúgvin. Heimsfjarur í gerandisdegnum, men produktiónin