varnast at onkur gongur inni í mínum húsi, meðan eg liggi og sovi. Eg spyrji sjálvandi ikki óbodna gestin um loyvi at keypa alarmin, og eg spyrji heldur ikki, hvørji revsitiltøk hann fer at seta í verk ímóti

duravørðinum um at fara á dyr. Tað var áfast ímillum duravør og gest og har mátti løgreglan upp á at fáa gestin víðari. Løgreglan sigur, at nú fara tey at kanna, hvat tað var, sum hendi fyri at vita um meiri skal

duravørð og ein gest. Tað varð áfast, men báðu ferðirnar fekk løgreglan slætta sjógvin og fingu ólátaða gestin burtur, og so var friður aftur. Men duravørðar eru í serligum vanda fyri at vera fyri harðskapi og

sær úr húsunum. Tað var annars beint eftir døgurða í gjár, at løgreglan fekk fráboðanina um óbodna gestin í húsunum í Haldórsvík.

hevur hann hevur hann vart og ment víðari andan á Søllerød Kro, sum í allar dagar hevur verið at sett gestin í miðdepilin. Tað snýr seg ikki um stórar armrøslur, men tvørturímóti at síggja tørvin hjá gestinum

tað ÓANSÆÐ hvørja ræðukampanju hasi borðreiða við, sum smáfornermaðir gourmetkokkar, ið ikki fáa gestin at skilja, at fliðan við tara og agurk er tað nýggja stóra tingið. Veruleikin er tann, at allir flokkar