herleiðirnar kring Føroyar. Forsøgniní sjálvari sær er góð og rættuliga eftirfarandi. Bert spell at hon vanliga verður lisin so skjótt at tú bert megnar at fáa helvtina við. Upplesarin skundar sær so nógv

tekur dik á seg. Fiskivinnan hevur verið og vil framhaldandi at vera okkara høvuðsálit, og tí vil hon altíð vera nr. 1. Men nú olja og gass tykist liggja goymt í føroysku undirgrundini eiga vit eisini

árini, og tað er føðitalið eisini Men eisini tá vit rokna eftir føðitalinum, er gongdin tann sama og hon er, at talið á fosturtøkum er fellandi. Í áttatiárunum vóru umleið 110 fosturtøkur fyri hvørji 1000

so leingi, sum fólk for­telja hana. Hvørt mansbarn í Nól­soy kennir søgnina uttanat, men nú verður hon sett á pall, sum sang­leikur. Ovastevnuskráin í ár er rúgvismikil, men aftrat hes­um verður gamla

tryggjar okkum mat, orku, reint vatn, heilivág, og aðrar neyðsynjarvørur, í eini umfatandi kreppu. Hon vísir á, at tíðirnar eru sera ótryggar og nógvir prísir eru farnir til himmals. Samstundis eru kja

Á fyrstu konsertini eftir summarfrítíðina fer Føroya Symfoniorkestur at spæla tvey verk og hon verður í Norðurlandahúsinum leygarkvøldoið 24. september. Annað verkið er ein klaverkonsert, ið Kristian Blak

av grind. Skal tað, í slíkum førum, verða loyvt at reka grindina inn á aðrar hvalvágir, ella skal hon fara, spyr hann.

inni í brúsirúminum – tá hann fór inn var tað Sverri sum var farin inn har at vaska ryssuna, hetta so hon var fín til skrúðgonguna. Tá Sverri legði frá sær, var avgjørt at føroyamesistarin í tvíspor árið

Í Skopun býr ein góður skemtari, sum veit nógvar stuttligar søgur. Hetta er Fríðhild Winther, og hon fer at undirhalda eina løtu, tá klokkan er farin av 12. Eftir at fólk eru sloppin at røra seg eitt

les, hvat neyðarrópið frá lærarunum snýr seg um Síðani hevur varaskúlastjórin fingið skriv um, at hon skal sigast úr starvi – og nú er skúlastjórin sjúkameldaður. Nú ger eisini Lærarafelagið vart við seg