útlendingar kann tað kennast løgið, at ein fremmandur persónur bjóðar sær til at hýsa tær, og tað beit Jette serliga merki í. Áðrenn hon kom til Føroyar í summar, kendi hon lítið og einki til Føroyar og

Eitt nú vóru slangur, kaninir og rottur. Kanska tað ikki var so stuttligt hjá systir míni, tí rottan beit hana í hondina, sigur Oddbjørg, sum tó leggur aftrat, at hon ikki fekk stórvegis skaða. Fyri tær báðu

ávikavist aftan fyri klaverið og trummurnar. Serliga var tað spælið hjá Erik Svendsen Laustsen, ið ein beit merki í. Í sínum framúrskarandi soloum díkti hann so á trummurnar, at tað kundi sæð út sum stóð tað

at viðfaringin av apuni var hóskandi. Hetta sást eisini aftur í reaktiónunum hjá apuni, sum bæði beit, pissaði og skeyt á ”Pippi” hvørja ferð, møguleikin var har. Hinvegin vóru viðurskiftini millum hestin

brúka til telduna. Hvat hugsa tit fyri tykkum? Hava tit als onki samband havt við tey, sum tit hava beitt til at menna skipanina? Hava tit ikki sagt teimum, at vit sum búgva í hesum landinum eru ymisk á aldri