Havnini og riggaðu til til henda túrin, vórðu fløggini vundin í hálva stong. Tá frættist tað, at bóndin í Kirkjubø var deyður. Tað var 2. august í 1946. Eftir hetta var tað, at Karsten, sum hevði sæð lýsing

og vit flettu umborð. Goldið var við umbýti av teimum vørum, vit høvdu umborð, eisini snús. Bæði bóndin og konan hansara snúsaðu. I september gjørdist dagarnir styttri og styttri, og samstundis tíðin tað

sum hann hevur sett saman. Kári hevur nógv góð minnir av Miðgerði. Tollak tók til at siga, at gamli bóndin Sámal Petur á Miðgerði plagdi at siga, at Heimrustina áttu øll á Miðgerði. Men í dag er tað so galið

nógvur fuglur, og bøndurnir góvu loyvi til at veiða lunda og lomviga. Fingu teir nógvan fugl fekk bóndin landpart. Teir fingu eisini egg. Vattarnes var ein lítil bygd. Har vóru tvey bóndahús og tvey onnur

ið hetta ikki eydnaðist, varð farið norðureftir. Á Veðranesi var frálíkt grót til slíkt endamál. Bóndin á Selatrað, Óli Carl Petersen, kom sjálvur við út í hagan at leita. Teir funnu eisini rætta steinin

Kallin, løgdu vit hondina á vitan, og vit hoyrdu tokulúðurin boða sín boðskap út í tokuna, meðan bóndin úr Mikladali greiddi okkum frá um alt tað, vit ikki sóu. ? Tað var ikki sørt, at vit sendu Vitam