slur av lánum, við seinni broytingum, verður stuðul latin til rentuútreiðslum av lánum til egnan bústað, til bústaðaeindir í lutaíbúðafeløgum, til útbúgving, og til at gjalda aftur virkin (effektiv) veðhald

teimum ungu úr sínum rústrupulleikum, leggur viðgerðarstovnurin Frælsi stóra orku í at útvega teimum bústað og arbeiðspláss ella skúla, alt eftir tørvi, so tey ungu kunnu koma víðari eftir tíðina í viðgerð

er, ”brævbjálvi” er fyri summi eitt fremmandaorð, og tað eru langt frá øll, sum kenna sína fulla bústað við t.d. postnumrinum. Alt hetta er partur av at skriva eitt jólakort, sum skal sendast við postinum

goldin yvir 30 ár. Ístaðin fyri rentustuðul, eiga fólk at verða stuðlaði beinanvegin, tá tey keypa bústað. Tað er eisini júst tá, tørvurin er størstur. Hetta skal gerast soleiðis, at fólk fáa afturgoldið [...] ungu skulu fáa møguleikan at nýta egnu pensjónsuppsparing, sum eginfígging, tá tey keypa sín fyrsta bústað. Hetta merkir, at eitt ungt par við miðal-inntøku hevur - eftir 8 ár - spart eina hálva millión í [...] í pensjón. Hetta er nakað meira enn minsta kravið, sum peningastovnar seta til eginfígging til bústað. Við hesum uppskotinum høvdu ungfólk havt møguleikan at sett føtur undir egið borð eftir fáum árum

ognir higartil í ár samanborið við í fjør. – Vit síggja eitt rák, har fleiri velja at keypa sær ein bústað uttan fyri Havnina, tí prísstøðið í Havnini er vorðið so høgt. Eftirspurningin er stórur eftir øllum

til rættis. Ein bilur er ein stór útreiðsla fyri fleiri, og skal ein regluliga ferðast langt millum bústað og arbeiði ella útbúgvingarstað, kann almenna ferðasambandið vera einasti mátin at ferðast uppá hjá

tíðindaflutningin á miðlunum kring landið. Fleiri velja Føroyar frá, tí tað eitt nú er torført finna bústað, og tað er ov torført at fáa tingini at hanga saman fíggjarliga. Soleiðis siga tey í Tvøroyrar kommunu

Samstundis sum vit gera tað, so kunnu ungfólk koma í ta støðu, at tey ikki fáa fígging til egnan bústað, samstundis sum tey eiga nógvan pening á sínari pensjónsuppsparing. Vit vilja lata ungum møguleikan [...] møguleikan at nýta part av egnari pensjónsuppsparing sum eginfígging, tá tey keypa ella byggja sín fyrsta bústað. Tað gevur teimum møguleika at seta føtur undir egið borð, samstundis sum tann íløgan er ein uppsparing [...] Eisini mugu vit gera tað liviligt at búgva í Føroyum sum lesandi, bæði fíggjarliga og í mun til bústað. Tí vilja vit geva lesandi familjum størri fíggjarligt rásarúm og hækka barnastudningin. Eisini vilja

ella brúm yvir bilvegirnar. Og at vit sjálvandi kunnu bjóða øllum at hava sítt egna heim og sín egna bústað fyri ein rímiligan penga – bæði í býnum, men eisini úti á bygdunum og oyggjunum, sum eru partar av

tað er alneyðugt, fyri at kunna fremja eina dygdargóða og samlíka heildartænastu, óansæð aldur og bústað. Veruleikin er tó framvegis tann, at ongin hevur víst vilja og áræði til at gera nakað við støðuna