betri, og sjálvur brendi eg einar tveir heilt stórar, men tíbetur fekk Lukasz málið, sum avgjørdi til okkara fyrimun, sigur B36-liðformaðurin, Jákup á Borg, ið ásannar, at tað er ikki heilt lætt at seta seg
samdur í, at avgerðin er røtt, er annað mál, sum eg virði, og sum er fult í tráð við fólkaræðið og okkara demukratisku skipan annars. Onnur viðkomandi viðurskifti, sum hava verið frammi í orðaskiftinum,
halda fast við tað, sum var gott, og so at royna at betra tað, sum ikki var so gott. Vit royndu so okkara besta, men hesa ferð lukkaðist tað bara ikki ordiliga, sjálvt um vit høvdu fleiri møguleikar at koma
taka vit Polarhav upp. Hesi skipini eru tung, men tey eru ikki so long, 37 metrar. Hinvegin hevur okkara beding tikið farmaskip upp, sum eru væl longri enn Polarhav og Stjørnan. Farmaskip viga vanliga ikki
møguleikar enn antin at avtaka vælferðartænastur ella at seta í verk brúkaragjøld fyri at fíggja okkara heilsuverk, almannaverk og skúlaverk. Hetta fer serliga at raka teir lægru inntøkubólkarnar sera
í Gøtu. Abbi varð smittaður og doyði. Um tað mundið var mamma á sjúkrahúsi í Klaksvík og fastur okkara, Bergitta, tók ommu heim til sín. Hon doyði í 1945 í heiminum hjá Bergittu, gift við Sámal Jákupi
hjartanum, og eri takksom fyri at hava haft eina so góða systir, og ongantíð var eitt øvugt orð okkara millum. Minnist tá vit vóru á Skælskør Giktsanatorium, vit gingu túrar, hugnaðu okkum í íbúðini
nógv til í eini smáttu, sum vit eiga uppi í fjøllunum. Rættarskipanin í Noregi er ikki tann sama sum okkara. Málið kom fyrst fyri í eini fylkisnevnd, sum í fyrsta umfari gav barnaverndini viðhald. Nevndin
besta blóma av sjúku og vanlukku. Slíkar hendingar seta sum vera mann síni djúpu spor hjá flestu okkara og gröðast ongantið heilt, hóast lívið fer víðari. Í dag er Pápi sjálvt fjórða og næst yngsta ef
partur av fólkinum, ið ikki var við upp á tað, og serliga tá vit funnu út av, at vit skuldu spæla okkara heimsdysti á útivølli og ikki í Føroyum. Tað var annars tosað um, at um undantaksloyvi fekst, kundi
