umfatar kirkjurnar á Selatrað, Strondum, Skála og Oyndarfirði. Nú fær kirkjufólkið altso sín fasta prest. Símun P. Jacobsen kemur frá einum starvi sum sóknarprestur í Hvalba, har hann hevur verið fyribils
Festið á Heyggi hoyrdi til prestagarðin á Nesi og varð nevnt náðisgarður, tí ein møgulig einkja eftir prest átti hetta til sítt lívsins uppihald. Umframt at sita við jørðini, so ansaði Kissa, eins og pápi hansara
Ridevig, der har fostret saa mange gæve Fiskere og Skibsførere. Úr Ólastovu Greinin er helst skrivað av prestinum Absalon Joensen, og eftirnavnið gav eina ábending um at Jóan Jakku var ættaður úr Ólastovu
Róa biskupi í Kirkjubø, sum “setti hann til bókina og gav honum vígslur, so hann varð vígdur til prest.” Unas, sum var beiggi Róa, giftist Gunnhild, móður Sverra. Sverri var 24 ár, tá ið mamma hansara
samfelagsborgarar (2). Fram til 1804 var tað í Føroyum mest heimaundirvísing, sum fór fram, har prestur var høvuðsálitið og -eftirlitið, og har tey serliga lærdu bíbliusøgu og katekismus (1)
hevði nógv handilssamband við Leith. Føroyingar og norðmenn plagdu at hittast hjá norska sjómansprestinum. Her komu eisini Katrina og Jógvan Niclassen, verforforeldrini hjá Dollanum. Askhamfólkini komu
síðani at lesa mál o. a. Hann varð útbúgvin Cand-Phil. Faðir hansara vildi hava hann at lesa til prest, men tað var nokk ikki meiningin hjá Óla. Einaferð Lítli Jákup var burtur í haga, vestanfyri, datt
Føroya Stiftsstjórn ger nú enn eina roynd at fáa nyggjan prest til Hvalbiar Eingin søkti, tá ið starvið seinast varð lýst leyst. Tað var, eftir at Símun Persson Jacobsen flutti burtur, við tað at hann
føroysku vølvuna um deyða, orku og spádómar. Eisini hitta vit ein annan healara, ein sálarfrøðing og ein prest.
fyri fløvandi orð, gott til matna og annan ugga í sorgini og sakninum. Takk til Patrick prest í Vági, Anniku prest á Tvøroyri og Hanus Pál í Hvalba, takk fyri ótroyttiiligan stuðul og fyri góð orð
