Knappasmiðurin við Per Gúnt Í tríggjar tímar eru vit slept inn í eina gandaverð. Har eru trøll, har er svik, gorlakkar, villur grátur, deyði og stór sorg. Har er melankoli og fløktar lívsgátur. Men mest av

grannar verður vanskuligt at uppleita. Jesus segði um Natanael, "her er av sonnum Ísralittur uttan svik". Eitt líknandi eftirmæli hevði helst verið passandi fyri Adolf. Friður verið við minninum um pápabeiggja

at hetta í stóran mun er galdandi fyri Shakespeare. Ein streymur av blóði ?Macbeth? er deyði, dráp, svik, morð og alt ilt litað av blóði frá byrjan til enda. Herovastin Macbeth hevur bast einum uppreistri

Orsøkin var, at ov nógv rok var um Johan Dahl, sum í fullveldisblaðnum Fregnum varð lagdur undir svik í sambandi við eina venjingarmiðstøð í Havn. Ákoyringarnar vóru harðar, og hann var hóttur við sakarmáli

á barrikadurnar. Bókin “Svik” hjá fyrrverandi sjónvarpsjournalistinum Jan Lamhauge um Eikmálið, er eitt dømi um, hvat ein óræddur og gløggur høvindi kann fáa av skafti. Við “Svik” nektaði hann m.a. yuppiarnir

fyri at fáa ilt av honum nú, krevst óivað, at ein er bæði býttur og blindur, tí hetta er alt tað bera svik, og tí liggur Armstrong nú, sum hann sjálvur hevur reitt. Eftir stendur hann við einum dálkaðum eftirmæli

lagt á helvtina av frívirðinum í sethúsunum hjá ákærda. Ákærin metti, at talan var um so umfatandi svik yvir so langa tíð, at tað mátti kosta tvey og eitt hálvt ár treytaleysa fongsulsrevsing. Verjin vísti

óivað var ríkasti maður í Russlandi, varð hann handtikin í sínum flog­fari og ákærdur fyri skatta­­svik og seinri dømdur 10 ár í fangalegu. All­ar hans­­­ara og fe­­lag­sins ogn­ir í ótald­um milli­ardum

rætt til. Av ótta fyri at dóms-valdið fór at geva samtakinum viðhald um stjórnin stevndi Tvind fyri svik, samtykti Fólkatingið í staðin eina lóg, sum einans snúði seg um Tvind-skúlarnar, og sum ásetti, at

kvøld, sum hon varð funnin. Hon var veruliga vøkur, og ein kundi hugsað sær, hvussu fullkomið hetta svik var í aldunum; men eingin av hesum monnum hevði farið at tikið hana við nót, um teir ikki høvdu trúð