har kynini bæði skulu meta um kropsbygnað. Kendasta dømi er, at flest mannfólk eru samd um, at ein kvinna helst skal síggja út sum eitt tímaglas, við smælari miðju, men breiðum hoftum. Víst verður á men [...] víst á, at bæði sosialur status, skynsemi og umsorgan eru eginleikar, ið hava stóran týdning, tá ein kvinna endaliga skal taka støðu til ein mann. Men aftur er genetisk yvirliving, heldur óromantiska, ótilvitaða

at greiða henni frá øllum – sjálvsagt út frá mínum egna sjónarmiði. Nú er Anna vorðin ein vaksin kvinna. Hon hevur nomið sær útbúgving sum stjórnmálafrøðingur, og seinastu trý árini hevur hon verið mín [...] Norðurlandaráðnum fyri ung, og eisini hevur hon starvast í tveimum donskum ministerium. Anna er ein kvinna við bein í nøsini, og eg veit, at hon hevði røkt fólkatingssessin væl og ikki minst virðiligt. Tí

tann trupulleikan, sum andstøðan vil loysa, og meiri enn tað. Eitt dømi, hon nevndir, er, at ein kvinna kann fáa føðitunglyndi, so at hon ikki klárar at passa barnið. Men eftir hesum uppskotinum kann hon

eisini bundið av Europeiska Mannarættindasáttmálanum. Mannarættindasáttmálin ásetir, at maður og kvinna skulu tryggjast rætt til at kunna ganga í hjúnalag. Men Mannarættindasáttmálin ásetir eisini, at

Í einari íbúð á Stord í Noregi býr Janne Elisabeth Larssen. Hon er ein kløn kvinna í byrjanini av 30-árunum. Áður vigaði hon nógv, 149 kilo, tá vektin var mest. Hennara hægsta ynski var at gerast við barn

at tey hava frætt tíðindini frá einum manni, sum var so heppin at sleppa burtur haðani. Ein onnur kvinna sigur, at hon torir ikki at fara heimaftur, tí hon er bangin fyri, at krígsharrarnir, sum tóku valdið

Mikk­al­ina Glas hev­ur snið­giv­ið. Tær eru hond­gjørd­ar, so eingin er heilt eins. Á sama hátt sum hvør kvinna, ið fær stað­fest krabb­a­mein, er eg­in, og hev­ur sína egnu søgu. Smúkk­­u­r­­nar vera at fáa til

hava stovnað kendu klædna- og mótafyritøkuna Guðrun & Guðrun. Tað vóru Íverksetarahúsið, og blaðið Kvinna, sum hava gjørt av at heiðra kvinnuligum íverksetatum og hesa ferð fór heiðurin til tveir kvinnuligar

appelsindjús, og beinanvegin gongur prátið um mótaheimin, handilslív og at vera sjálvstøðugt vinnurekandi kvinna í Føroyum í dag. – Tú kanst gera alt, sum tú hevur hug til, um tú veruliga vilt. Tað hevur sjálvandi

nakað, og hvørja ferð, vit høvdu framsýningar har, so bleiv spurt og tosað um tað. Eg minnist, at ein kvinna í Havn einaferð kom til mín, nógv ár aftaná, at Støkk var stovnað, og segði við meg, at eg hevði